Ο βυζαντινός κόσμος σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδείξει πόσο απείχαν οι θεωρητικά υψηλές αξίες και ιδανικά που προέβαλλε, σε σχέση με την πρακτική εφαρμογή και υλοποίησή τους. Μια τέτοια αξία κατά την άποψή μου ήταν η "φιλία". Οι Βυζαντινοί για ένα σωρό λόγους που εξετάζονται στο βιβλίο αυτό και δεν είναι άσχετοι από τα ιστορικά γεγονότα της εποχής, αφενός εγκωμιάζουν τη φιλία και αφετέρου με τη συμπεριφορά τους την καταρρακώνουν.
Καταδεικνύεται έτσι η μεγάλη διάσταση ανάμεσα στα λόγια και τα έργα, καθώς και οι υφέρπουσες τάσεις για αποστροφή από την ειλικρινή φιλία. Πρόκειται για την εποχή της ανάρρησης μιας άλλης φιλίας, της φιλίας ως πολιτικής διασύνδεσης, ως μέσου κοινωνικής αποκατάστασης και καταξίωσης. Αυτό το ρόλο καλείται να διαδραματίσει μια φιλική σχέση στην πραγματικότητα και πέρα από τις αβάσταχτα μελό επιστολές που στέλνουν οι Βυζαντινοί μεταξύ τους, οι οποίες αποκαλύπτουν τη συναισθηματική κενότητα που κυριαρχεί στους κύκλους της εγγράμματης ελίτ της Κωνσταντινούπολης. Η διάσταση λόγων και έργων όμως δεν επισκιάζει όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις. Μέσα από την εξέταση του πρωτογενούς υλικού διαπιστώνει κανείς πως τα συναισθήματα δεν έχουν εκλείψει, διασώζονται όμως όχι στη φιλία, αλλά στην ομοφυλοφιλία.
Ο Ανθούλλης Α. Δημοσθένους γεννήθηκε στη Λευκωσία της Κύπρου στα 1976. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά τα έτη 1999-2001 παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές στον τομέα ειδίκευσης της βυζαντινής ιστορίας στο Παν/μιο Αθηνών και τώρα είναι υποψήφιος διδάκτορας στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Έχει ασχοληθεί με την επιστημονική έρευνα γύρω από όλο σχεδόν το φάσμα της βυζαντινής ιστορίας. Συστηματικά έχει ασχοληθεί με τη μελέτη της βυζαντινής Κύπρου. Εκτός από το παρόν βιβλίο έχει εκπονήσει δύο ακόμη επιστημονικά άρθρα που αφορούν την Κύπρο L' empire chypriote 1184-1191, Βυζαντινός Δόμος 12 (2001), και: Το "έθνος των Κυπρίων", Ιδεολογικές τάσεις στη βυζαντινή Κύπρο (965-1191), Επετηρίδα του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Λευκωσίας.
