Όταν ο διάβολος ιδεί κάποιον να περνάει τη ζωή του με πένθος και κλαυθμό (μετάνοιας), δεν υποφέρει να σταθεί εκεί κοντά σ' αυτόν, επειδή και φοβάται πολύ και καίγεται από την ταπείνωση, που προξενεί το κλάμα, και φεύγει από εκεί γιατί είναι υπερήφανος και πηγαίνει σ' εκείνον που φαντάζεται τα υψηλά με υπερηφάνεια, και ζητάει να φτάσει εκείνα που δεν είναι στη δύναμή του, και στέκεται κοντά σ' αυτόν σαν να είναι πια δικός του... Με την προσευχή και το πένθος είναι σαν να κρατάς το μεγαλύτερο άρμα μάχης. Όσ. Γρηγόριος ο Σιναΐτης
Μην αφήσεις την προσευχή ούτε και μία μονάχα ημέρα εξ αιτίας ασθένειας όσο αναπνέεις, ακούγοντας τον Απόστολο που λέει: Όταν ασθενώ τότε είμαι δυνατός (Β΄ Κορ. 12,10). Αν κάνεις αυτό θα ωφεληθείς πάρα πολύ, και αυτή η προσευχή σύντομα θα σε σηκώσει από την ασθένεια, γιατί θα ενεργεί μαζί με την προσευχή και η χάρη του Θεού. Γιατί όπου υπάρχει η παρηγοριά του Πνεύματος, δεν μένει μόνιμα ασθένεια ή ακηδία. Θεόκλητος Φιλαδελφείας.[...]
Ο Νίκος Πουρναράς γεννήθηκε στη Μαθία Μεσσηνίας το 1935, σπούδασε θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διορίστηκε στη Μέση Εκπαίδευση το 1965. Από το 1978 μέχρι το 1983 δίδαξε στην Πρότυπο Σχολή των Αναβρύτων και από την αρχή του 1984 υπηρετεί ως Σχολικός Σύμβουλος κλάδου Α στη Μέση Εκπαίδευση.
Το 1981 αναγορεύθηκε διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, για την πενταετή έρευνά του (διατριβή) επάνω στο θέμα : "Η γνώσις του Θεού". Η βάση της μελέτης είναι ο Κλήμης ο Αλεξανδρινός, αλλά περιέχει κι ένα ευρύτατο φάσμα από την Αγ. Γραφή, τους πατέρες και τη φιλοσοφία. Τα κυριώτερα από τα άλλα έργα του είναι:
1. Το κλεμμένο παιδί
2. Ο μικρός σκλάβος
3. Κουρσάροι στα ριζά
4. Ειρηνικός πολεμος
5. Χριστιανισμός και πολιτισμός
