Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται ανάγλυφα τα βασικά στοιχεία της φιλοσοφικής κοσμοθεώρησης του μεγάλου ρώσου αναρχικού Μιχαήλ Μπακούνιν, έτσι όπως τα συνέλεξε από διάφορα έργα του και τα συστηματοποίησε σε ένα εύληπτο και συμπαγές σύνολο ο ομοϊδεάτης και συμπατριώτης του Γκ. Π. Μαξίμοφ. Κάτω από ένα αυστηρά υλιστικό-ιστορικό πρίσμα, ο Μπακούνιν διερευνά εδώ τη φύση και τις μεταβολές του ανθρώπου στην αλληλεπίδρασή τους τόσο με την εξωτερική φύση (το φυσικό περιβάλλον) όσο και με την εσωτερική φύση. Και το βάρος της ανάλυσής του πέφτει, φυσικά, σ' αυτή την εσωτερική φύση, της οποίας τα κατασκευάσματα (η φιλοσοφία, η θρησκεία, η ηθική, η επιστήμη, το κράτος, η κοινωνία τελικά) διατηρούν πολύπλευρη και πολυσήμαντη σχέση (η οποία συχνά γίνεται σχέση αμφισβήτησης, σύγκρουσης, άρνησης, απόκρυψης ή φενακισμού) με τα "ατομικά" χαρακτηριστικά της: το πνεύμα, την ψυχή, τη θέληση και τη συνείδηση.
Ρώσος φιλόσοφος και θεωρητικός, από τις ηγετικές μορφές του αναρχισμού (1814-1876). Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και σπούδασε στη Στρατιωτική Σχολή της Πετρούπολης.
