Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις…
Άραγε υπάρχει κάτι ανθρωπινότερο από το σκέμμα, τον προβληματισμό, την εσωτερική θέαση των γεγονότων;
Συμβεβηκότα, κοινωνικές οσμώσεις, βιοποικιλότητα εγκολπώνονται –ενσύνειδα και ασύνειδα– στο είναι μας και λαξεύουν ακούραστα την προσωπική μας ταυτότητα. Και όλα αυτά πώς τα βιώνουμε; Πώς τα αντιμετωπίζουμε; Πώς τα εσωτερικεύουμε;
Είναι κάτι στιγμές που οι απαντήσεις έχουν λιγότερη σημασία από τις ερωτήσεις.
Στο πλαίσιο αυτό θέλησα να μοιραστώ τις σκέψεις και τις απόψεις μου ταξιδεύοντας με το πλοίο της δικής μου φιλοσοφικής αντίληψης, με βάση τα διαβάσματά μου, τους φωτισμένους δασκάλους μου και την τύχη μου να αποτελώ ενεργό μέλος της μάχιμης, «κλινικής» εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Τα «Φιλοσοφική σκέμματα» είναι η πρώτη μου απόπειρα να κοινωνήσω την προσωπική μου οπτική σε μια σειρά διαχρονικών ερωτημάτων, έχοντας ως βάση τη φιλοσοφία. Σίγουρα, η έγχαρτη επικοινωνία στις μέρες μας πνέει τα λοίσθια και δεν αποτελεί καινοτομία. Αλλά μήπως η φιλοσοφική προσέγγιση διλημματικών καταστάσεων χρήζει καινοτομίας;
Δεν ξέρω ειλικρινά.
Γι’ αυτό πάντως που είμαι βέβαιος είναι ότι λείπει από την εποχή μας η σκέψη, ο προβληματισμός, η ενσυναίσθηση, η αλληλεγγύη, η επικοινωνία, η ενδοσκόπηση, η αυτοκριτική, η αλήθεια.
Αν τα αναζητούσαμε στη Φιλοσοφία;
