Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το Φισκάρδο, αν έρχεται από την ενδοχώρα της Κεφαλλονιάς· κι ακόμη δυσκολότερο να το φωτογραφίσει. Από αυτό το χωριό, στην άκρη της χερσονήσου της Ερισού, η ενδοχώρα μοιάζει μακρινή. Ένας «πίσω κόσμος», που για να φτάσεις στην πρωτεύουσά του, το Αργοστόλι, ήθελες, μέχρι τη δεκαετία του '70, το λιγότερο τέσσερις ώρες, με το λεωφορείο, διασχίζοντας ένα δρόμο δραματικής αγριότητας, αλλά και ομορφιάς, «συλλέγοντας», στη διαδρομή, πουλερικά, ζωντανά ή σφαγμένα, ταξιδιώτες κάθε είδους, επείγοντα μηνύματα και γράμματα προορισμένα για μακρινά ταχυδρομεία, στις τέσσερις άκρες του κόσμου όπου ήταν σπαρμένοι οι επιχειρηματικοί Κεφαλλονίτες.
