Εκείνο το καλοκαίρι, έκανε ζέστη στην Προβηγκία, μια βασανιστική, απειλητική ζέστη. Γύρω στον Ιούλιο, η Περβάνς έφυγε. Δεν πήγε καν στις εξετάσεις για το απολυτήριο. Ποιό το όφελος, άλλωστε; Δεν είχε κάνει τίποτα. Ήξερε καλά ότι δεν μπορούσε να πετύχει. Όλη τη χρονιά, τριγυρνούσε στις καφετέριες, τα μπαρ, τα πάρτι ή έπαιρνε τους δρόμους. Έπινε μπίρες και κάπνιζε σαν φουγάρο. Τα απογεύματα συναντούσε τον Λοράν μπροστά από ένα ερημωμένο γκαράζ, στους πρόποδες του λόφου. Ο Λοράν σήκωνε το τσίγκινο παραπέτασμα και τρύπωναν μέσα. Ο χώρος μύριζε γράσο και μια ακόμη πιο έντονη μυρωδιά, όπως του άχυρου ή του χόρτου που βράζει. Έκαναν έρωτα κατάχαμα, πάνω σε μια κουβέρτα... Μια συλλογή διηγημάτων που διαπνέεται από μεξικάνικες και αραβικές επιρροές, μια λυρική αφήγηση που αποτελεί ελεγεία πάνω στον άνθρωπο, το αίσθημα, το πεπρωμένο...
Ο Ζαν-Μαρί Γκυστάβ λε Κλεζιό γεννήθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας στις 13 Απριλίου του 1940. Κατάγεται από μια οικογένεια της Βρετάνης που μετανάστευσε στη νήσο Μαυρίκιο τον 18ο αιώνα. Σε ηλικία οκτώ ετών έφυγε με τους γονείς του για τη Νιγηρία, όπου ο πατέρας του εργάστηκε ως γιατρός κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Δέκα χρόνια αργότερα η οικογένεια επέστρεψε στη Νίκαια, όπου ο Λε Κλεζιό τελείωσε το σχολείο. Σπούδασε αγγλική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ και πήρε το πρώτο του πτυχίο στη φιλολογία από το Πανεπιστήμιο της Νίκαιας. Ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο της Εξ-Αν-Προβάνς και το διδακτορικό του για τη σύγχρονη ιστορία του Μεξικού στο Πανεπιστήμιο της Περπινιάν. Έχει διδάξει στα πανεπιστήμια της Μπανγκόκ, της Πόλης του Μεξικού, της Βοστόνης, του Όστιν και της Αλμπουκέρκης. Παρά τα πολυάριθμα ταξίδια του, ο Ζ. Μ.Γκ. λε Κλεζιό δεν σταμάτησε ποτέ να γράφει, από την ηλικία των επτά με οκτώ ετών: ποίηση, παραμύθι, δοκίμιο, διήγημα, νουβέλα, μυθιστόρημα. Δεν δημοσίευσε όμως τίποτα πριν το πρώτο του μυθιστόρημα, το 1963, με τον τίτλο "Le proces-verbal" ("Η προφορική αγωγή"), που κέρδισε το βραβείο Ρενοντό. Έκτοτε έχουν εκδοθεί περισσότερα από τριάντα έργα του, μεταξύ των οποίων τα "Terra Amata", 1967, "Le livre des fuites", 1969, "La guerre", 1970 και "Les geants" 1973. Το 1980 του απονεμήθηκε το Μεγάλο Βραβείο Πολ-Μοράν της Γαλλικής Ακαδημίας, για το μυθιστόρημά του "Le desert" ("Η έρημος"). Το 2008 τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας από τη Σουηδική Ακαδημία Επιστημών, που τον χαρακτήρισε, σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, "συγγραφέα νέων ξεκινημάτων, ποιητικής περιπέτειας και αισθησιακής έκστασης, εξερευνητή της ανθρωπότητας, πέρα και κάτω από τον κυρίαρχο πολιτισμό".
Μη Διαθέσιμο
