Στην πρώτη συλλογή της "Φτιάχνοντάς τα με τον Βαλερύ" η Αντιγόνη Κατσαδήμα προτάσσει τεχνηέντως το παράδειγμά του, επειδή, κατά παρόμοιο τρόπο, ενδιαφέρεται πιο πολύ να φτιάξει παρά να μιλήςει. Η επιθυμία του Βαλερύ να "φτιάξει" το ποίημα, υπερβαίνοντας τον πειρασμό να αισθανθεί, συμπίπτει με τον τρόπο που η ποιήτρια αντιλαμβάνεται την ποίηση και ορίζει τον εξακολουθητικό μέλλοντά της. Διατρέχοντας τον χρόνο εξπρεσιονιστικά, το ποιητικό νόημα παρουσιάζεται και ως εκείνο αλλά νέο. "Αδρά και λιτά και περίπλοκα, τα ποιήματά της δεν παρασύρονται σε θρήνους, είναι βραχύστιχα και δαιδαλώδη", σημειώνει ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης.
