Οι "Φτωχοί άνθρωποι" είναι ένα μυθιστόρημα σε μορφή επιστολών που ανταλλάσσουν μέσα σε έξι μήνες ο ηλικιωμένος υπάλληλος Μακάρ Αλε-ξέγιεβιτς Ντιέβουσκιν και η νεαρή Βάριενκα Ντομπροσιόλοβα.
Από την αλληλογραφία των "Φτωχών" μαθαίνουμε για τη ζωή τους: τους ταπεινώνουν και τους κατακλέβουν οι άλλοι, μα αυτοί ψυχικά είναι πάμπλουτοι. Έχουν δημιουργήσει και ζουν σ' ένα δικό τους κόσμο, με δική τους γλώσσα, κατανοητή μόνο από τους ίδιους και απρόσιτη στους αμύητους.
Οι επιστολές των "Φτωχών" φανερώνουν τη δύσκολη πορεία της σκέψης του φτωχόκοσμου που με τη φλογερή του καρδιά πολεμάει την ανέχεια, την προσωπική και κοινωνική μοίρα, αλλά που, ωστόσο, οι γνώσεις του είναι περιορισμένες ώστε να καταλάβει το σύνθετο μηχανισμό των σκληρών και απάνθρωπων νόμων της "ανώτερης" τάξης.
