Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει μια γυναίκα ώστε να γίνει τιμωρός για να πάρει πίσω τη ζωή της;
Πού μπορεί να την οδηγήσουν τα βήματά της;
Τα μονοπάτια που θα διαλέξει θα της φέρουν τη λύτρωση;
Η Ράνια, μετά από μια σειρά αποτυχημένων και τραυματικών σχέσεων, θέλει να βγάλει την αγάπη από τη ζωή της. Θα γνωρίσει όμως τον άντρα που κατέστρεψε την καλύτερή της φίλη. Αποφασίζει να τον κατακτήσει για να τον τιμωρήσει. Και στο πρόσωπό του να εκδικηθεί όσους πλήγωσαν και την ίδια. Δεν έχει ιδέα όμως ότι πλησιάζοντάς τον μπλέκει σε μια περιπέτεια που θα την οδηγήσει στα άκρα, αλλάζοντας και απειλώντας την ίδια της τη ζωή, γιατί ο άνθρωπος αυτός κρύβει ένα επικίνδυνο μυστικό, που απειλεί πολλούς.
Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο, όταν ο έρωτας παρασύρει και τους δύο, την ώρα που η Ράνια ξεχνά τις υποσχέσεις που έχει δώσει στον εαυτό της και βυθίζεται σε μια δίνη, ξεπερνώντας τα όρια.
Σαν αγρίμι που ήταν, οσμιζόταν κάτω από τον επιτηδευμένο κυνισμό της κοπέλας μια ιδιαίτερη προσωπικότητα. Ίσως και μια καρδιά που θα μπορούσε να ξαποστάσει πάνω της, μια καρδιά στέρεα, αν και ραγισμένη. Όμως ήξερε ότι έπρεπε να προσέξει πολύ για να μην την εκθέσει στους κινδύνους που εξέθεσε τις προηγούμενες.
Η ζωή του δεν είχε χώρο για άλλες τραγωδίες.
Όλα ήταν μπερδεμένα στο κεφάλι της και τόσο αιχμηρά μέσα στην καρδιά της –πόνος, αγάπη, πίκρα, μετάνοια, φόβος, μίσος... οργή–, που της είχαν πάρει μεμιάς όλη της τη δύναμη, αυτή που είχε μαζέψει χρόνια σταγόνα σταγόνα.
Και τον μισούσε διπλά που έκανε τη δύναμή της θρύψαλα και τη μεταμόρφωσε ξανά σ’ αυτό που ήταν: ένα πληγωμένο αδύναμο παιδί, που διψούσε για αγάπη.
Η Άννα Αδριανού γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι κόρη του γνωστού ηθοποιού Νίκου Βασταρδή. Φοίτησε στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου και την ίδια εποχή πήρε μέρος στο αρχαίο δράμα στο φεστιβάλ Επιδαύρου και Αθήνας. Αποφοιτώντας από την σχολή, πρωταγωνίστησε στο Θέατρο Έρευνας του Δημήτρη Ποταμίτη στα έργα "Το πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέυ" του Όσκαρ Ουάιλντ, "Έκβους" του Πήτερ Σάφφερ, "Η ζωή είναι όνειρο" του Καλντερόν, "Πόλεμος στο σπίτι" του Τζαίημς Ντάφ, "Μεταμόρφωση" του Φράντς Κάφκα, "Σπερματογονία" του Νταίηβιντ Λιούις, κ. ά.
Συνεργάστηκε επίσης με το Λαϊκό Πειραματικό Θέατρο του Λεωνίδα Τριβιζά, με τους θιάσους Καρέζη-Καζάκου, Άγγελου Αντωνόπουλου, Ληναίου-Φωτίου, το Θέατρο Θεμέλιο, το Θεατρικό Εργαστήρι, το Περιφερειακό Θέατρο Κρήτης και άλλα, σε έργα όπως ο "Ερωτόκριτος" του Β. Κορνάρου, "Ορέστης" του Ευριπίδη, "Δωδέκατη νύχτα" του Σαίξπηρ, "Η Κυρά της θάλασσας" του Ίψεν, "Οι δραπέτες" του Γιώργου Μανιώτη κ.ά.
Παράλληλα με την καριέρα της στο θέατρο, έπαιξε στην κρατική τηλεόραση πρωταγωνιστώντας σε δραματικές σειρές και στο Θέατρο της Δευτέρας. Επίσης συμμετείχε σε πολλές εκπομπές λόγου στο κρατικό ραδιόφωνο και σε ιδιωτικούς σταθμούς, στις οποίες έγραφε και τα κείμενα.
Για ένα διάστημα έγραφε κάνοντας παρουσίαση βιβλίων στο περιοδικό "Βιβλίο και Media". Παράλληλα έχει γράψει και εκδώσει δυο βιβλία: την τετραλογία "Η παράσταση που δεν έγινε", το 1996, και το 2001 το ερωτικό παραμύθι, "Τα μαγικά δάκρυα του έρωτα". Στα βιβλία αυτά έκανε και την εικονογράφηση.
Από το 1990 και παράλληλα με το θέατρο, άρχισε να ασχολείται με το σενάριο. Συνεργάστηκε με την Μαλβίνα Κάραλη και τον Πατρίς Βιβάνκος στο σενάριό της ταινίας "Ζωή χαρισάμενη" και στη συνέχεια έγραψε το σενάριο της ταινίας "Τράνζιτο", της Ισαβέλλας Μαυράκη.
Το 1992 το σενάριο της για την τηλεοπτική σειρά "Φιλενάδες" επιδοτήθηκε από το European Script Fund. Το 1998 έως και το 2000 γράφει το σενάριο της τηλεοπτικής δραματικής σειράς Επιθυμίες, η οποία γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Στη σειρά ερμηνεύει και έναν από τους βασικούς ρόλους. Από το 2001 ως το 2005 γράφει τρεις ακόμα δραματικές σειρές που γνώρισαν υψηλή θεαματικότητα ("Όσο υπάρχει αγάπη", "Ζευγάρια" και "Οι ευτυχισμένες μέρες") στις οποίες πρωταγωνιστεί.
Είναι μέλος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος από το 2003.
