Στη μονογραφία αυτή εξετάζονται η αιτιότητα και ο αντικειμενικός καταλογισμός ως θεμέλιοι άξονες της γενικής περί αδικήματος θεωρίας, ως αντικειμένου της φιλοσοφίας, της θεωρίας και της ιστορίας του δικαίου. Αναλύονται τα δομικά στοιχεία του αδικήματος, οι θεωρίες περί αιτιότητας και η προβληματική της κανονιστικής αυτοτέλειας του αντικειμενικού καταλογισμού του αδικήματος. Ο συγγραφέας προκρίνει τη θεσμολειτουργική-συστημική θεωρία περί «υπολόγου» ως προσφορότερη θεωρία αντικειμενικού καταλογισμού. Ιδιαίτερο βάρος αποδίδεται στη (δικαιο)φιλοσοφική θεμελίωση του κανονιστικού αυτού προτάγματος μέσω της συγκριτικής εξέτασης ευρύτερων σχηματισμών του σύγχρονου φιλοσοφικού λόγου.
