Κουκίδα εγώ στου σελλουλόιντ την ευθεία.
Αφήνοντας πίσω µου το χθες
καλτ εκδοχή επιλέγω.
Γίνοµαι τεθλασµένη να λειαίνω
τα ξεκούρδιστα µπλουζ.
Η ευθεία µου κουλουριασµένη
σε µια µπαγκαζιέρα.
Ο σφυγµός της σφυρηλατεί το κενό.
(Χαµογελώ και κρύβω το κλειδί).
Μια ποιητική συλλογή που καταδεικνύει το ότι η επίγευση ενός συναισθήματος μπορεί να εγγραφεί στον ψυχισμό του ανθρώπου σαν χαρακιά σε βινύλιο.
Η Στέλλα Δέδε γεννήθηκε κάποιο Σεπτέμβρη στην Αθήνα. Έχει εγκαταλείψει εδώ και καιρό την ιδέα πως θα ταξιδέψει με τη μηχανή του χρόνου (επιθυμία που σιγοκαίει μέσα της παιδιόθεν). Αντ' αυτού αρκείται να βρίσκει καταφύγιο στον κόσμο της ονειροφαντασίας κάθε φορά που ο ''θόρυβος'' γύρω της γίνεται ανυπόφορος. Αποστρέφεται το τέλμα, τη σκλαβιά στη συνήθεια, τις ανεξήγητες βεβαιότητες. Αγαπημένη έννοια: εντροπία. Αγαπημένη φράση: ''Είμαι σαν όλους τους τρελούς: ένα ανεμόπτερο στη χώρα των θαυμάτων''. Η γραφή, ανάγκη που νοηματοδοτεί την ύπαρξή της. Δηλώνει επιρρεπής στη γοητεία των λέξεων.
Κάποια ακόμη «τυπικά» στοιχεία: Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της Αγγλικής και της Γαλλικής γλώσσας και με μεταφράσεις κειμένων. Εργάζεται εδώ και χρόνια στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως καθηγήτρια αγγλικών και ενίοτε ιστορίας και συντονίζει προγράμματα Εράσμους. Παρακολούθησε σεμινάρια διαδραστικής γραφής στο Μικρό Πολυτεχνείο με τον Γ. Φλωράκη. Η ποιητική της συλλογή ''Εντροπία'' απέσπασε το 3ο βραβείο σε Πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης το 2018 και το ποίημά της ''Ανοιξιάτικα ρετάλια'' κέρδισε την 5η θέση σε διαγωνισμό ποίησης, επίσης το 2018. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό ''Εποχή''.
