Τις τελευταίες δεκαετίες στην ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα το λεκτικό της «διαφορετικότητας» είναι προσανατολισμένο προς τους/τις μαθητές/τριες με μειονεξίες.
Τι γίνεται όμως με τους/τις μαθητές/τριες, των οποίων οι ικανότητες υπερβαίνουν το μέσο όρο του ηλικιακού τους φάσματος; Ποιος/ποια είναι τελικά ο/η χαρισματικός/ή μαθητής/τρια και ποιες είναι οι ιδιαίτερες γνωστικές, συναισθηματικές και κοινωνικές του/της ανάγκες;
