Ήτον ένας νέος ευγενικός, ακουστά τον είχον από τις υψηλόφρονες ποίησές του, όπου ο λαός εσονάριζε εις τα άσματά του και τις μελωδίες. Ντυμένος πάντα εις τα ολόλευκα μεταξωτά του με τις χρυσές γαρνιτούρες επερπάτειε παρατηρών τις εικόνες των μεγάλων σταυροφόρων, προγόνων του ευγενούς μας κόμητος-οικοδεσπότη. Ήτον μέτριος το ανάστημα, καλοδεμένος εις μέσην και λυγερο-χαριέστατος εις την τζεντιλιτά του (ευγένεια). Η κόμη του μαύρη ίσια ήτον πουδραρισμένη πολύ εις τους μήνιγκας και πίσω ήτον ψαλιδισμένη έως τον αυχένα. Είχεν κούτελο πλατύ και το εχώριζε μία ζάρα εις την μέση, όπου επέρνα τα μαύρα του οφρύδια και έφθανε έως τη ρίνα. Οι οφθαλμοί του μαύροι έλαμπον υπό μεγάλην παθιασμάραν και τσελεμπριτάν (επισημότητα) δύναμης και λύπης, μόλις απόσερνε το λαμπερό του βλέμμα. Η μεγάλη του ρίνα εκατέβαινε ίσαμε τα χείλη του, οπού γέλαγαν χαριέστατα και είχαν μία ρυτίδα να κατεβαίνει εις το θεληματικό του πηγούνι. Ο λαιμός του εχάνετο μέσα εις τις λευκές δαντέλλες του στηθοκαρδίου του.
Ο Σταμάτης Γιακουμής γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Αυγούστου 1961. Το 1979 αποφοίτησε από την Πρότυπο Ευαγγελική Σχολή Νέας Σμύρνης. Το 1983 αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1985 έλαβε τον τίτλο του Legum Magister από το Πανεπιστήμιο Μπίλεφελτν Γερμανίας. Το 1994 εισήχθη στο δικαστικό σώμα, έκτοτε δε υπηρετεί ως πρωτοδίκης διοικητικών δικαστηρίων. Το 2004 αναγορεύθηκε διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 2004 ολοκλήρωσε τη μετάφραση της "Φιλοσοφίας του δικαίου" του Χέγκελ (εκδ. "Δωδώνη"). Άρθρα, μελέτες και διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί σε νομικά, φιλοσοφικά και λογοτεχνικά περιοδικά.
