"Χνάρια λαφριά" είναι μια σειρά ποιήματα που λειτουργούν αυτόνομα αλλά διαπνέονται από ένα κοινό αίσθημα. Ότι η ζωή είναι δύσκολη αλλά αξίζει τον κόπο. Έχει στιγμές δυνατής έντασης, που πολλές δεν είναι και κρατούν λίγο, αλλά βοηθούν στη συνέχεια το προχώρημα του δρόμου. Όπως όταν δεχόμαστε απρόσμενα ένα δώρο δίχως να ξέρουμε από πού ή από ποιον, αλλά το βάζουμε στην τσέπη και πηγαίνουμε ελαφρότεροι. Την ανάκληση της εμπειρίας εκείνης που μας συντροφεύει κι όταν την έχουμε ξεχάσει επιχειρούν αυτά τα ποιήματα.
Ο Γιώργος Μπρουνιάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946 και μεγάλωσε στο Χαλάνδρι. Σπούδασε αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας αλλά εργάστηκε σαν δημοσιογράφος στην Ελληνική Υπηρεσία του BBC στο Λονδίνο (1974-1979), και στις εφημερίδες "Τα Νέα" (1979-1990) και "Η Καθημερινή" (1991-2008). Παρουσιάστηκε στα γράμματα δημοσιεύοντας σε περιοδικά ("Λέξη", "Εκηβόλος") στη δεκαετία του '80. Το 1989 κυκλοφόρησε ως έκδοση του "Εκηβόλου" το πρώτο μέρος από το πεζογράφημά του "Σημειώσεις για ένα Ημερολόγιο". Ακολούθησε το δεύτερο μέρος, το 1990, και, τέλος, από τις νεοσύστατες τότε εκδόσεις "Το Ροδακιό" παρουσιάστηκε το 1993 η συγκεντρωτική έκδοση του Α', Β', και Γ' μέρους του βιβλίου. Ανάμεσα στην πεζογραφία και στον ποιητικό λόγο βρίσκεται το δεύτερο βιβλίο του "Απόσπασμα" ("Το Ροδακιό", 1996). Μετά από μια ανθολογία μεταφρασμένης ιαπωνικής ποίησης με τίτλο "91 Ιαπωνικά ποιήματα συν 1" ("Το Ροδακιό", 2004), η στροφή προς την ποίηση εδραιώνεται με δύο πρωτότυπες συλλογές "Η συντροφιά" (2005) και "Τα άσπρα βότσαλα/Γραμματόσημα" (2006) και ολοκληρώνεται με την "Τέντα στον αέρα" (2009, Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών).
