"Ποτέ δεν θα νικήσεις αν δεν πιστεύεις σ' αυτό, είτε λέγεται μαραθώνιος στο στίβο, είτε στη ζωή. Ποτέ μη το βάζεις κάτω. Πρέπει να 'χεις ψυχή και να κοπιάζεις. Ο αθλητισμός δεν διδάσκεται δι' αλληλογραφίας αλλά κατακτιέται έμπρακτα. Ο δε αθλητής πρέπει να είναι σεμνός, καθώς ο βεντετισμός βλάπτει...".
Αυτές οι σειρές αποτελούν μερικά από τα αποφθέγματα του 93χρονου μαραθωνοδρόμου και πολυνίκη Χρήστου Βαρτζάκη, ο οποίος απέδειξε ότι ο πανδαμάτωρ χρόνος κακώς ονομάστηκε έτσι, γιατί όταν υπάρχει θάρρος, τόλμη, πείσμα κι αποφασιστικότητα, τότε κι αυτός νικιέται, στο μέτρο του δυνατού.
Ακόμη και σήμερα ο πολυνίκης αθλητής συνεχίζει ν' αθλείται ξεπερνώντας ακόμη και κατά πολύ νεότερούς του συναθλητές, συμβάλλοντας στο να διασταυρωθούν τα κατορθώματά του σα χρυσές κλωστές που ενώνουν τρεις γενιές αγνής ιστορίας του μη επαγγελματικού αθλητισμού.
Το παρόν βιβλίο δεν είναι ένα απλό αφιέρωμα σ' αυτόν το διπλό ήρωα του αθλητισμού και της ζωής. Είναι ένα "ευαγγέλιο" του "ευ αγωνίζεσθαι" και που πρέπει ν' αποτελέσει το εγκόλπιο κάθε γνήσιου αθλητή και φιλάθλου, με σκοπό να συμβάλλει στην επιστροφή των νέων, κι όχι μόνο, στον αγνό αθλητισμό.
Τώρα, το πώς θα γίνουν τα πιο πάνω εφικτά, δε θα μας το πει από μόνος του ο Χρήστος Βαρτζάκης, αλλά θα μας αφήσει να το αντιληφθούμε τόσο μέσα από τα ίδια τα λόγια του, όσο και απ' αυτά των πολλών συναθλητών του, οι οποίοι συνέβαλαν και εξακολουθούν να συμβάλλουν στην εμπέδωση των αιωνίων αξιών, έτσι όπως μας τις παρέδωσαν οι πρόγονοί μας.
Μέσα στο βιβλίο αυτό, που περιγράφει τους αθλητικούς και προσωπικούς Μαραθωνίους του "αέναου" δρομέα, θα βρούμε μόνοι μας μια μορφή ελιξιρίου, που συχνά αναζητούμε, αλλά δεν συνειδητοποιούμε πως ίσως να το έχουμε μπροστά μας.
Ο Κώστας Τσαγκαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1946. Πήρε πτυχίο της Νομικής Σχολής Αθηνών και της Σχολής Πολιτικών Επιστημών και Δημοσίου Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ συγχρόνως εργαζόταν από το 1964 στην Εθνική Τράπεζα, στην οποία προσλήφθηκε ως αριστούχος του Γυμνασίου. Στην Τράπεζα εργάστηκε επί 32 συναπτά χρόνια. Τα τελευταία 13 χρόνια υπηρέτησε ως ανώτατο διευθυντικό στέλεχος. Το 1996 συνταξιοδοτήθηκε. Στα γυμνασιακά του χρόνια υπήρξε αθλητής του Πανιωνίου, στο στίβο, στις μεσαίες αποστάσεις, χωρίς ιδιαίτερες διακρίσεις. Λόγω σπουδών και εργασιακών υποχρεώσεων διέκοψε τον συστηματικό αθλητισμό από το 1963. Στις επαρχιακές πόλεις, όπου υπηρέτησε ως υπάλληλος της Τράπεζας, ασχολήθηκε με τις ρίψεις και την ποδηλασία. Από το 1975 ξανάρχισε το τρέξιμο, με βάση προπονήσεων τον ΄Αγιο Κοσμά. Είχε αδυναμία στις μεγάλες αποστάσεις και ιδιαίτερα στο Μαραθώνιο. Πρώτη συμμετοχή του τον Απρίλιο του 1976 εστέφθη με αποτυχία. Εγκατέλειψε στο 36ο χλμ.΄Εκτοτε έχει συμμετάσχει σε 30 Μαραθωνίους και έχει τερματίσει σε 27. Τρέχει μόνο στην Κλασική διαδρομή, γιατί λέει "μόνον εδώ υπάρχει ο Μαραθώνας". Καλύτερη επίδοσή του 3:34.00. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Δρομέων Υγείας Αθήνας (1981) και Πρόεδρός του τα πρώτα πέντε χρόνια. Επίσης είναι ιδρυτικό μέλος του Α.Γ.Σ. Νέας Ιωνίας "Ανατολή" (1996) και πρόεδρός του από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Έχει βοηθήσει στη διοργάνωση πολλών αγώνων δρόμου Λαϊκού Μαζικού Αθλητισμού ( Γύρο Πάρνηθας, Γύρο Νέας Ιωνίας, Γύρο Νέας Φιλαδέλφειας, Αγώνα Δρόμου για παιδιά με νοητικά και κινητικά προβλήματα, Αγώνα Θυσίας του Διστόμου κ.ά.). Από το 1988 συμβάλλει ενεργά στη διοργάνωση Αγώνων Δρόμου για όλα τα σχολεία της Νέας Ιωνίας (Νηπιαγωγεία, Δημοτικά και Γυμνάσια). Από το 1990 και για 8 συναπτά χρόνια υπήρξε μέλος του Δ.Σ. του Αθλητικού Οργανισμού του Δήμου Νέας Ιωνίας. Από το 1990, επίσης, είναι μέλος της Χορωδίας του Δήμου Νέας Ιωνίας. Από το 1999 είναι μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής του Διεθνούς Μαραθωνίου "Γρηγόρης Λαμπράκης. Έχει αγωνιστεί κατά της εμπορευματοποίησης του Κλασικού Αθλητισμού. Είναι κατά της διαφήμισης στο στίβο. "Τα PRIMES, τα GRANDS PRIX και τα χρηματικά έπαθλα έχουν διαφθείρει τους αθλητές", τονίζει. Είναι παντρεμένος και πατέρας δύο παιδιών.
