Ας πάμε πάλι πίσω στην χαμένη Θράκη. Στη Θράκη όπου βασιλεύει η Τουρκιά και δεν βρίσκεται ελληνικό ποδάρι και δεν ακούεται πλια η ελληνική φωνή. Ας πάμε εκεί όπου και η φύση η άγρια μένει η ίδια, κι οι μαλακοί κάμποι υπάρχουν απαράλλαχτοι κι οι θάλασσες φουσκώνουν και τρικυμίζουν το ίδιο, όπως πάντα αιώνια τρικύμιζαν, κι οι πολιτείες -μόνες οι πολιτείες- άλλαξαν ρυθμό, ζωή, κίνηση.
Να, ο τριπόταμος Έβρος, που κατεβάζει τα θολά νερά του καβαλικεύοντας γεφύρια παμπάλαια βυζαντινά, και φουσκωμένος φτάνει στ' ακρογιάλια του Αιγαίου. Κατεβαίνοντας έτσι κατάισα, δίχως πολλά κλωθογυρίσματα από τα βουνά της Βουλγαρίας μουρμουρίζει το τραγούδι του. Οι Βούλγαροι τ' ακούν στη γλώσσα τους, οι Τούρκοι στη δική τους και μεις στη γλώσσα μας. Είναι το τραγούδι του Έβρου, αιώνιο και ατελείωτο. [...]
Ένας συνειδητός Έλληνας με υψηλό εθνικό φρόνημα και βαθιά αγάπη για την περιοχή της καταγωγής του, τη Θράκη. Γεννήθηκε το 1886 στις Σαράντα Εκκλησιές και σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγητής στη μέση εκπαίδευση, ενώ για πολλά χρόνια διετέλεσε πρόεδρος και ουσιαστικά ψυχή της Εταιρείας Θρακικών Μελετών ως το θάνατό του το 1967. Υπήρξε επίσης διευθυντής του έγκυρου περιοδικού "Αρχείο Θρακικού Λαογραφικού και Γλωσσικού Θησαυρού". Παράλληλα με τη λαογραφία επιδόθηκε και στη λογοτεχνία, με έφεση σε θέματα που αφορούσαν τοπικά ήθη και έθιμα. Μερικά από τα βιβλία του είναι: "Θρακικές ηθογραφίες", "Η Τουρκεμένη", "Πασχαλιά και Χριστούγεννα στη Θράκη", "Χριστουγεννιάτικα και πρωτοχρονιάτικα διηγήματα", "Η ελληνικότης της Θράκης", "Οι Πομάκοι", "Ο Γ. Βιζυηνός ως ποιητής και διηγηματογράφος", "Θράκες λαογράφοι του 19ου αιώνος", "Τα Αναστενάρια" κ.ά.
