Τα διηγήματα του Μηλιώνη έχουν θεματική αυτονομία αλλά και εσωτερική συνάφεια μεταξύ τους. Τα χαρακτηρίζει η λιτότητα, η ευρηματικότητα, το χιούμορ, η ειρωνεία, η πρωτοτυπία και η άνεση στην περιγραφή. Η αφήγησή του είναι περιεκτική. Τα διηγήματα, με την επιμελημένη τεχνική τους και την αντιηρωική θεματογραφία, θέλγουν τον αναγνώστη και τον προβληματίζουν.
Η συνδρομή του στην ανανέωση της δομής και της γλώσσας του διηγήματος χαρακτηρίζεται, κατά κύριο λόγο, από τον έντεχνο συγκερασμό παραδοσιακών και νεωτερικών τρόπων.
Το στοιχείο που χαρακτηρίζει ιδιαίτερα το έργο του Μηλιώνη είναι η εντοπιότητα, η οποία είναι ουσιαστική και γνήσια, γιατί πηγάζει από τον εσωτερικό του κόσμο, καθώς και από το πλούσιο πνευματικό και γλωσσικό του υπόβαθρο. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους διηγηματογράφους της Δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς, όπου ανήκει. Τα διηγήματά του είναι η μεγάλη του προσφορά στην πεζογραφία μας.
