«Τι σκουσμάκια είναι ευτά; Τι έπαθε το παιδί; Γιατί είναι βρεγμένα τα σκουτιά σου;»
«Γιαγιά μου, γιαγιά μου, τι έπαθα… Με κυνηγούσε το σκυλί... Καθόμουνα εδώ στο μόλο και ψάρευα... Φοβήθηκα κι έπεσα στη θάλασσα… και ο Νίκος με έβγαλε έξω...»
«Το παιδί είναι καλά μάνα;» ρωτούσε με αγωνία η μαμά.
«Γιάτρασέστα, ρεζίλι μας έκανε! Καλά είναι! Πάμε απάνου σπίτι γλήγορα! Μαύρα σου κουλούρια σου! Σε ευχαριστούμε Νίκο παιδί μου» είπε η γιαγιά και με άρπαξε από το χέρι πριν καταλάβω τι είχε συμβεί και τι με περίμενε ακόμα.
Μια προσωπική αφήγηση από τα παιδικά καλοκαίρια στον Κάλαμο Λευκάδος, ένα μικρό νησί του Ιονίου με τη γιαγιά και τον παππού. Μυρωδιές από ιώδιο, γιασεμιά, το γαλάζιο της θάλασσας, επισκέψεις, παιχνίδια, μπάνια, κωμικοτραγικά γεγονότα που στα παιδικά μάτια παίρνουν άλλες διαστάσεις, άνθρωποι παλαιοί με τις δικές τους ιστορίες δοσμένες μέσα από το γλωσσικό ιδίωμα του νησιού.
