Ο τίτλος της ποιητικής συλλογής είναι σαφέστατα με πρόθεση!
Εμπεριέχει μιαν αρνητικότητα, ως κυρίαρχο θέση, η οποία πολλές φορές λειτουργεί λυτρωτικά ως αντί-θεση, αποκαλύπτοντας παράλληλα τη διττή και ατελή φύση του σημαίνοντος.
Με ή Χωρίς, Χωρίς με.
Η ειδοποιός όμως διαφορά -εκ του περιεχομένου εκπορευόμενη- δεν βρίσκεται απλά και μόνο στις καλές προθέσεις -έστω και με μεταθέσεις- αλλά στις δημιουργικά επωφελείς και επικερδείς καταθέσεις!
Στην κατάθεση ζωής, πιο συγκεκριμένα, για μια ριζική αλλαγή στάσης-θέσης και επαναπροσδιορισμού μιας εσωτερικής διαδρομής, μιας εσωτερικής πορείας προς τη ζητούμενη αυτοπραγμάτωση.
Σε αυτό το σημασιολογικό, ανθρωπογεωγραφικό τοπίο, ξεπροβάλουν πρόσωπα που παλινδρομούν σε ένα συναισθηματικό λαβύρινθο και εγκλωβίζονται, βυθιζόμενοι σε υπαρξιακές δίνες, στην άβυσσο των στερεοτύπων μιας πραγματικότητας που καταρρέει. Αναζητούν τη χαμένη τους ταυτότητα, τη χαμένη τους αγνότητα μέσα από άλλοτε αφαιρετικές και άλλοτε αντιθετικές εικόνες ενός εξπρεσιονιστικού πίνακα, σε τονικότητες κυρίως του κόκκινου και του μαύρου, ενώ στο βάθος ξεχωρίζει μια διελκυστίνδα ζωής ανάμεσα στο εγώ και το υπέρ-εγώ, με κύριο τελεστή-κριτή το χρόνο.
Παραθέτοντας :
Η Κληρονομιά
Κι όταν έπειτα από χρόνια μάθουμε τελικά όλη την αλήθεια θα παγώσουμε σαστίζοντας, όπως το απόκληρο δευτερόλεπτο σαν έμαθε ότι ο γερο-ξεκούτης Χρόνος πέθανε κι άφησε αλλού όλα του τα λεπτά· και μια προπατορική απογοήτευση θα γλιστρήσει αργά και βασανιστικά από πάνω μας αποκαλύπτοντας το αβάσταχτο κενό μας κι ο γδούπος της θ' ακουστεί μέσα στους άλλους αιώνες,
όπως το "Άχ!" του Αδάμ μόλις έπεσε απ' τα χέρια του
το μήλο της αθωότητας!
Ο Δημήτριος Περέογλου γεννήθηκε το Νοέμβρη του '70 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται ως κρατικός λειτουργός. Τα πρώτα του βήματα στον κόσμο της ποίησης τα έκανε στα τέλη της δεκαετίας του '80. Δύο ποιητικές συλλογές, απότοκες εκείνης της περιόδου, δε θέλησε να τις εκδώσει ποτέ.
Για αρκετά χρόνια αποφάσισε συνειδητά να σιωπήσει διαβάζοντας μόνο θέατρο, ποίηση και φιλοσοφία. Αντιστικτικά ασχολήθηκε και με τη μουσική -ως επί το πλείστον ερασιτεχνικά- αφού μουσική και ποίηση αποτελούν αδιαίρετους τελεστές που αλληλοενισχύονται και αλληλοσυμπληρώνονται, ως τεχνικά μέσα ή διαμέσου τέχνης, συλλειτουργώντας ως ένα σώμα που τεχνουργεί και συντελεί ουσιαστικά σε μια ευρύτερη ψυχο-πνευματική διαμόρφωση.
Το προσωπικό του στίγμα το έδωσε αρκετά χρόνια αργότερα όταν και η ευδόκιμη στιγμή συναίνεσε στην έκδοση του πρώτου ποιητικού του έργου που φέρει τον τίτλο "Θεώ".
Έχει τιμηθεί, κατά καιρούς, με πρώτα, δεύτερα βραβεία και επαίνους σε διάφορους πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Εξακολουθεί να εργάζεται αδιάλειπτα συλλειτουργώντας.
