Τίποτε πια δε μου προξενούσε έκπληξη: τα ονόματα των δικών του τα ξεστόμιζε λες και ήταν παλιοί μου φίλοι, ανακάτευε χώρες, κινήματα και καπνιστές ρέγγες με την ίδια ευκολία που περνούσε από το ένα τσιγάρο στο άλλο -χωρίς να αφήνει περιθώρια για ερωτήσεις- και έσμιγε στην ίδια ιστορία το ροκφόρ με τον εξπρεσιονισμό, τον καπνιστό σολωμό με τον Μπακούνιν, το μπωζολέ με την τριλογία του Τσίρκα, και την Πάτμο με το Γκούμπιο. Στα μεσοδιαστήματα βέβαια κατέβαζε τις γουλιές του - περιεκτικότητα σε αλκοόλ σαράντα τοίς εκατό κατ' ελάχιστον.
Η Ισμήνη Καρυωτάκη γεννήθηκε στα Ιωάννινα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Ε.Μ.Π., και σκηνογραφία στην Ecole Nationale des Beaux Arts. Εργάστηκε σαν αρχιτέκτων με την ομάδα του Γ. Κανδύλη (Παρίσι) σε θέματα πολεοδομικού σχεδιασμού και αργότερα (Αθήνα) στην Μελέτη του Πολιτιστικού Κέντρου Αθήνας. Από το 1986 ασχολείται με θέματα περιβαλλοντικού σχεδιασμού και ιδιαίτερα με την προστασία και διαχείριση παρόχθιων και παράκτιων περιοχών.
Το 1997 πραγματοποιείται η πρώτη της ατομική έκθεση ζωγραφικής στην γκαλερί "24", και εκδίδεται το βιβλίο της "Στο σκοτάδι και στο φως λάμνει η ψυχή μου" από τις εκδόσεις "Το Ροδακιό". Η δεύτερη ατομική της έκθεση στη γκαλερί "Astra" (2001), έχει θέμα "Το Nησί", ενώ συγχρόνως εκδίδεται από τις εκδόσεις "Το Ροδακιό" και το δεύτερο ομώνυμο βιβλίο της. Tέλος, η τρίτη ατομική της έκθεση έγινε στο Χώρο Σύγχρονης Τέχνης "Αμυμώνη" (Γιάννενα, 2003). Με το υλικό του βιβλίου της "Μετατροπή, αντλιοστάσιο, Γιάλοβα" πραγματοποιήθηκε η επόμενη έκθεσή της στην γκαλερί "Astra" (1 Φεβρουαρίου 2006).
