Η Δάφνη είναι δεκαπέντε χρονών κι αν τη ρωτήσεις, θα σου πει ότι η ζωή της είναι αρκετά κουλ. Έχει αγόρι, κολλητή και δυο γονείς που είναι ακόμα ερωτευμένοι και φαίνεται να αγνοούν τα νεύρα που μπορεί να έχει μία έφηβη. Αυτό, βέβαια, δε θα ήταν και μεγάλο πρόβλημα, αν δεν ξυπνούσαν ένα πρωί με τη λάθος απόφαση: να μετακομίσουν όλοι μαζί στην εξωτική Σουηδία! Και σαν να μην έφτανε αυτό, τους σφηνώθηκε και η ιδέα πως η απόφαση αυτή είναι για το καλό της κόρης τους.
Από εκείνη τη μέρα ο κόσμος της Δάφνης ήρθε τα πάνω κάτω. Το άλλοτε ειρηνικό σπίτι της μετατράπηκε σε πεδίο μάχης, οι σχέσεις της με την κολλητή της και το αγόρι της διαταράχθηκαν, το καράβι της ζωής της έμοιαζε να βυθίζεται και ελπίδα πουθενά.
Όμως, σιγά σιγά, η Δάφνη θα διαπιστώσει ότι πίσω από τη μονοδιάστατη όψη των πραγμάτων κρύβονται πολλές αποχρώσεις που θα την ξαφνιάσουν ευχάριστα κι ότι, τελικά, κάθε οδύσσεια μπορεί να γίνει για καλό.
Ένα σύγχρονο μυθιστόρημα που χτυπάει στον ρυθμό της καρδιάς κάθε εφήβου.
Η Ευαγγελία Θεοδωρίδου σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης και εργάστηκε ως νηπιαγωγός για δεκαπέντε χρόνια σε ιδιωτικά και δημόσια νηπιαγωγεία σε όλη την Ελλάδα. Ο κόσμος των βιβλίων τη μάγευε από μικρή. Μέσα από τις σελίδες τους μπορούσε να ταξιδέψει μέσα στο χρόνο και να επισκεφτεί μέρη μακρινά, μέρη πραγματικά αλλά και μέρη φανταστικά, όπου όλα μπορούσαν να συμβούν. Αρκετά χρόνια αργότερα σε αυτά τα ταξίδια της είχε συνοδοιπόρους τους μαθητές της. Μαζί άνοιγαν τα φτερά της φαντασίας τους για να πάνε εκεί, όπου κανένας δρόμος, καμία θάλασσα δεν μπορούσε να φτάσει. Και όταν επέστρεφαν πίσω, η βαλίτσα τους ήταν γεμάτη με γνώσεις, εμπειρίες και συναισθήματα. Ένα μάθημα δημιουργικής γραφής, το οποίο ξεκίνησε να παρακολουθεί, της έδωσε το έναυσμα που χρειάζονταν για να ασχοληθεί με τη συγγραφή. Τότε ξεκίνησε να γράφει το πρώτο της διήγημα "Το δέντρο της ζωής", το οποίο διακρίθηκε σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος ενώ το μονόπρακτό της "Αυτός που περιμένω" μεταφέρθηκε από τη θεατρική ομάδα "Tabula rasa" και στο θέατρο. Τα τελευταία χρόνια ζει με τον σύζυγό της και τις δύο κόρες τους στην πόλη Ούμεο στη Βόρεια Σουηδία, όπου εργάζεται σε ένα πολύγλωσσο, πολυπολιτισμικό νηπιαγωγείο ενώ παράλληλα συνεχίζει την μετεκπαίδευσή της στον τομέα της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης. Διηγήματά της υπάρχουν δημοσιευμένα στο διαδίκτυο. Αρθρογραφεί σε ελληνικές ιστοσελίδες για θέματα που αφορούν το παιδί και την εκπαίδευση.
