Ωδή στη γεύση

Χαρά | Έρωτας | Θάνατος Η καθημερινή ανάγκη της τροφής που μετατράπηκε, και όχι άδικα, σε γαστρονομική απόλαυση και σε αέναη αναζήτηση της τέχνης της μαγειρικής, παρουσιάζεται εδώ ως ένα έργο τριών πράξεων, που τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχει η ύλη. Όλα αυτά που με αδηφαγία, κάποιες φορές, καταναλώνουμε, προκαλούν άλλοτε τη χαρά και έτσι αντιμετωπίζονται αποστασιοποιημένα και μερικώς ως απόντα στο τρίτο πρόσωπο. Υπάρχουν όμως και αυτές οι τροφές που προκαλούν το πάθος μας, τη λαιμαργία και τη λατρεία μας και μοιραία καταλήγουν να γίνουν το αντικείμενο του έρωτά μας, στις οποίες απευθύνουμε απελπισμένα ερωτικές επιστολές. Τέλος, υπάρχει και η πιο άγρια όψη της γευστικής ικανοποίησης. Αυτή που καταλήγει σε, συνήθως, τραγικό και επίπονο θάνατο και που μοναδικά μπορεί να αφηγηθεί μόνο το θύμα που σκοτώνεται στον βωμό της νοστιμιάς. Joy | Love | Death The everyday need for food that with good reason turned into a gastronomical pleasure and an everlasting quest of the culinary art, is presented here as a three act play, where the leading part is given to the raw materials. All the food that we, sometimes, full with ravenousness consume, may sometimes provoke joy and thus is met somewhat detached and partly as absent in the third person. There are, however, some delicacies that challenge our passion, our lust and end up being the object of our love, and there we are compelled to address them desperately with love letters. Finally, there is also the more savage aspect of our gastronomical satisfaction. The one that ends up oftenly with the tragic and painful death and that can be narrated only by the victim itself that is sacrificed on the altar of tastefulness.