Το συνταρακτικό γράψιμο της Έρσης Λάγκε κορυφώνεται στη νουβέλα της "Αδελφέ μου Κάιν". Μας δίνει την ανθρωπότητα μετά από έναν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, όχι σε επιστημονικής φαντασίας γραφή, αλλά σε ένα καθαρά λογοτεχνικό κείμενο. "Αξίες και απαξίες πανάρχαιες" γράφει, "δε λένε τίποτα πια. Νιάτα, ομορφιά, πλούτος... Μετρά μόνο, έστω και λειψή, η ικανότητα για τη διατήρηση του είδους".
Σ' αυτόν τον "κόσμο" βρέθηκε ένα ζευγάρι ερωτευμένων.
"Η σχέση αυτή εξελίσσεται σπαραχτική" γράφει στην εισαγωγή του ο Μ. Μερακλής, "με μια πρωτογενή αμεσότητα. Ο άρρωστος θα πεθάνει, πεθαίνοντας κατά κάποιο τρόπο, σιγά - σιγά, με την ολοένα χαλαρότερη παρουσία της φίλης του". Πεθαίνοντας σ' ένα κρεσέντο δίψας και πάθους για ζωή.
