Ανήκουμε σε κείνους που μένουν στα μετόπισθεν,
συζητώντας ό,τι οι Άλλοι πραγματοποιούν.
«Ό,τι μας έχει απομείνει για τις ώρες της σιωπής
είναι η νοσταλγία για μια θάλασσα που επιτρέπει».
Οι χλωμές αντιρρήσεις δεν συγκινούν κανέναν.
Γράφεις με τη βεβαιότητα της αναγνώρισης,
υφαίνω με την ελπίδα της επιστροφής. Ας είναι.
Δουλειά να γίνεται και να μη μας διακόψει κανείς.
