Τρία χρόνια στρατιώτης. Κακουχίες κι ανδραγαθήματα. Η μοίρα του είχε χαράξει το δρόμο της θυσίας. Τραυματισμένος βαριά σε μια μάχη με τους Γερμανούς κοντά στην Κόνιτσα, βρέθηκε σε κάποιο υπαίθριο χειρουργείο στο βάθος μιας δύσβαθης σκιερής ρεματιάς. Συνήρθε ύστερα από μήνες.
Το φως του ήλιου αντανακλούσε στη σμαραγδένια ασπίδα του λόγγου. Πού και πού μόνο, όταν φυσούσε και τα κλαδιά ανασάλευαν, λευκόχρυσες αχτίνες διαπερνούσαν τη φυλλωσιά κι έπεφταν στο γιατάκι του σταλάζοντας θαλπωρή, που όμως δεν μπορούσε ν' απολαύσει μες στους αβάσταχτους πόνους που ένιωθε. [...]
(από το κείμενο του βιβλίου)
