«…Συνδυάζονται εμπειρίες πολιτικές και πνευματικές από τον ορίζοντα του ευρωπαϊκού ‘68, της εξωθεσμικής Αριστεράς, των νέων ιδεών για τη γλώσσα και τη γραφή, με την προσωπική αγωνία και το ανικανοποίητο. Επαναστατική ύφεση, λογοκοπία, δημοκρατική μελαγχολία, και από την άλλη μεριά οι διαπροσωπικές σχέσεις, η φιλία, ο έρωτας κατά πρώτο λόγο, όλα φαίνονται λεηλατημένα…». Δημήτρης Ραυτόπουλος
