Ο ζωγράφος, χαράκτης και γλύπτης Γιώργης Μπαδόλας (1943-2010), παράλληλα με την εικαστική του δραστηριότητα κατέγραφε τις σκέψεις του με τη μορφή ελεύθερου ποιητικού λόγου. Οι στίχοι του βιβλίου αυτού συγκροτούν ένα ενιαίο ποιητικό έργο που, όπως αναφέρει η Κατερίνα Μπαδόλα που προλογίζει το βιβλίο, αποτελεί «ατόφια έκφραση του πάθους για όσα τον απασχόλησαν σε όλη τη διαδρομή του: ο Έρωτας... η Αγάπη... η αναζήτηση της Προσωπικής Ελευθερίας...»
Ο Μιχάλης Μπαρτσίδης σημειώνει μεταξύ άλλων στο επίμετρο του βιβλίου: «(...) Οι μουσικές των χρωμάτων και οι λέξεις του Μπαδόλα συνιστούν ένα άγγιγμα. Εικόνες και λέξεις, ορατό και ομιλία, κίνηση και ακινησία, σκοτεινό και φωτεινό ξυπνούν μια ηχώ μέσα μας, ξυπνούν μέσα μας το ίχνος μιας παρουσίας που μέσα σε ένα καλοκαίρι θα γίνει απουσία. Η απτικότητα με την οποία αυτό το βλέμμα επιθεωρεί τον κόσμο. Βλέποντας βλέπει τον εαυτό του, αγγίζοντας αγγίζει τον εαυτό του: η αθωότητα του ΓΜ (...)»
