Τα όσα λέω δεν τα λέω για να ευχαριστιόμαστε ή να περνάμε
ωραία, αλλά για να γινόμαστε καλύτεροι. Και επειδή ποτέ μου δεν
θα έκανα τα κομψά που προτείνεις δεν θα είχα τι να πω σ’ ένα
δικαστήριο. Θα κριθώ, λοιπόν, όπως θα κρινόταν από παιδιά ένας
γιατρός, αν τον κατηγορούσε μάγειρας, έγραφε ο Πλάτωνας.
Οι φιλόσοφοι αδικούν τα παιδιά. Μπορεί να είναι σκληρά, δεν θα
δίνανε όμως κώνειο σ’ έναν άνθρωπο επειδή δεν τους έκανε τη
χάρη.
Παρά μόνο αν είχε σπεύσει να βαφτίσει ατύχημα μια τραγωδία,
πόσο μάλλον ένα έγκλημα, όπου άδικα χάθηκαν 57 δικά τους·
Ή αν, στη δική του βάρδια, ο άνθρωπος αυτός είχε διανοηθεί να
επιτρέψει στους συνεργάτες του να λένε πως η εμμονή μιας
γυναίκας να αποκαλεί το δυστύχημα έγκλημα είχε να κάνει με το
ότι, εάν ήταν έγκλημα, θα υπήρχε μεγάλη αποζημίωση ενώ, εάν
ήταν δυστύχημα, θα ήταν μόνο κάτι χιλιάδες.
