Όχι, δεν έχετε ανά χείρας μια ακόμη πραγματεία γύρω από τις οικονομικοκοινωνικές επιπτώσεις του 1992 -ή ορθότερα του 1993. Ούτε διαφημιστική έκδοση ή καταγγελία. Πρόκειται, απλούστατα, για την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ως τόπο παιγνίων: όχι πολιτικών αλλά ανθρώπινων. Τόπο διασταύρωσης βίων όπου συμπλέκονται ρουτίνα και αταξία, τυχαίο και αναγκαιότητα, έρωτας και μοναξιά, σοβαρό και ευτράπελο, το αμείλικτα λογικό και το παράλογο, δίχως πάντα να γνωρίζουμε με βεβαιότητα ποιο είναι ποιο...
Τα πρόσωπα περιστρέφονται γύρω από τα κεντρικά κτίρια της ΕΟΚ όπως τα σωματίδια γύρω από τον πυρήνα του ατόμου. Μαζί τους και ο κείμενο, που τα βρίσκει στο γραφείο, τα συνοδεύει στο σπίτι ή και τα εγκαταλείπει -οριστικά ή προσωρινά- προς τιμήν κάποιου τρίτου (ή κάποιας σκέψης), σχοινοβατώντας πάνω στη δυσδιάκριτη διαχωριστική γραμμή μεταξύ πραγματικού και φανταστικού.
Το βιβλίο πειραματίζεται. Παίζει. Όχι εναντίον του αναγνώστη. Μαζί του.
Ο Βασίλης Πεσμαζόγλου, γιος του πολιτικού Γιάγκου (Ιωάννη) Πεσμαζόγλου (1918-2003), γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Σπούδασε μαθηματικά και οικονομικά στις ΗΠΑ (Πανεπιστήμιο Yale, ΒΑ) και στην Αγγλία (Πανεπιστήμιο Bradford, Μ.Sc.). Από το 1981 έως το 1988 εργάστηκε ως στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (ΓΔ Εξωτερικών Εμπορικών Σχέσεων), στις Βρυξέλλες. Στη συνέχεια εκπόνησε διδακτορική διατριβή με θέμα την πολιτική της ΕΚ στον τομέα της κλωστοϋφαντουργίας, στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (1990) και μεταξύ των ετών 1990-1993 και 1995-2007, δίδαξε πολιτική οικονομία στο τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής οικονομικών της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1992 με το αφήγημα "1993" (εκδόσεις Ηριδανός). Ακολούθησαν η συλλογή διηγημάτων "Αγίου Βαλεντίνου" (Πόλις, 2002) και το μυθιστόρημα "Τυφλό σύστημα" (Πόλις, 2006).
