Είχαμε ένα ασημένιο κρεβάτι, χάρτινα φωτιστικά στο ταβάνι και παντού σχεδόν πίνακες. Όταν το σπίτι ήταν άδειο, είχαμε στο ισόγειο κι ένα ινδιάνικο tepee˙ είχαμε ένα αυτοκίνητο πορτοκαλί, τα πορτρέτα σου, που σου ’χα φτιάξει, στους τοίχους –ήμουν απένταρος και συνάμα πλούσιος πάρα πολύ– είχαμε σόμπες υγραερίου –δύο άσπρες με σήτα μπροστά και μια επίσης πορτοκαλί, ελληνικής μάλλον κατασκευής–, ένα τραπέζι στην κουζίνα και τρεις καρέκλες.
Κι εσύ ήσουν στην κρεβατοκάμαρα, στο ψυγείο, στο μπάνιο, στις σκάλες και στην εξώπορτα – ήσουν παντού. Σαν χείμαρρος που όλα τα παρασέρνει και σαν λουλουδάκι στο πεζοδρόμιο, η λεπτομέρεια και η γενικολογία μαζί.
Ο Γιάννης Πέτσας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957. Μεταξύ 1981 και 1986 σπούδασε στην ΑΣΚΤ, ζωγραφική με δάσκαλους τους Γιάννη Μόραλη και Δημήτρη Μυταρά και σκηνογραφία με το Βασίλη Βασιλειάδη, απ’ όπου και τιμήθηκε με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών.
Έχει συνεργαστεί με το Υπουργείο Πολιτισμού σε μια σειρά εκθέσεων στην Ελλάδα και στις ΗΠΑ. Συνεργάστηκε επίσης στον τομέα των εκδόσεων υπό τον ίδιο φορέα και με την Επιτροπή Υποψηφιότητας Ολυμπιακών Αγώνων.
Το 1992 εκθέτει έργα του για πρώτη φορά στην Αθήνα, στην γκαλερί TITANIUM, όπου δίνει μια ανεικονική ταυτότητα.
Από το 1995, αναζητώντας νέους δρόμους και διαφορετικά εκφραστικά μέσα, η δουλειά του στρέφεται αρχικά στο χώρο με τρισδιάστατες χάρτινες κατασκευές, σ’ ένα είδος υπερβατικού ρεαλισμού.
Παράλληλα με τα εικαστικά ασχολείται με τη συγγραφή. Συγγράφει συνήθως φανταστικά δοκίμια, μυθιστορήματα, νουβέλες και διηγήματα.
"Το 'έβδομο' ανακοινωθέν" είναι η πρώτη του εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα.
