«Kαι μια φορά τουλαχιστον στ᾿ αυτιά του ήχησε ένα κάλεσμα πιο επιτακτικό· το κυνηγετικό κέρας ξύπνησε βαθύτερα ένστικτα, κλήτευσε πιο άγρια, πιο ισχυρά πάθη που ξεπέρασαν τη μνήμη κι εξάλειψαν το χορτάρι, τα δέντρα, τους λαγούς, τα κουνέλια, τις αλεπούδες σε μια ξέφρενη κραυγή έκστασης. Ο δαυλός του έρωτα έλαμψε στα μάτια του· άκουσε το κέρας της Αφροδίτης. Προτού καλά καλά δρασκελίσει το κατώφλι της εφηβείας του, ο Φλας είχε γίνει πατέρας».
