Το τσίρκο είναι όλος ο κόσμος μου. Σ’ αυτόν ανήκω. Δεν έχω άλλη πατρίδα. Γιατί για μένα "πατρίδα" δεν είναι ο τόπος όπου γεννήθηκες, αλλά οι άνθρωποί σου. "Σπίτι" δεν είναι τα ντουβάρια, τα έπιπλα και οι κατσαρόλες, αλλά εκείνοι που το κατοικούν. Και όπου θέλεις να γυρίζεις, εκεί ανήκεις. Εγώ θέλω να γυρίζω εδώ. Εδώ ανήκω. Στο τσίρκο και το κοινό μου.
Ο κόσμος του τσίρκου είναι ένας πολύ κλειστός κόσμος, σχεδόν απροσπέλαστος για τους "έξω". Όμως για κείνους που δουλεύουν σ’ αυτό είναι η οικογένειά τους, και οι δεσμοί που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών του, είναι πολύ ισχυροί κι ανθεκτικοί στον χρόνο. Γι’ αυτό έγινα κλόουν. Μη σας ξεγελούν οι μπογιές ή η μακροχρόνια επιτυχία μου. Κλόουν δεν έγινα από την επιθυμία μου να σας κάνω να γελάτε. Κλόουν έγινα για ν’ αποκτήσω δεσμούς. Τους δεσμούς που μου έλειπαν.
Η Μαρία Παπανδρέου του Παναγιώτη γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει. Είναι πτυχιούχος της Νομικής Σχολής Αθηνών και ασκεί το επάγγελμα της δικηγόρου. Παράλληλα με τις νομικές σπουδές της παρακολούθησε σε ιδιωτικές σχολές κύκλους μαθημάτων θεατρολογίας, ενδυματολογίας και δημοσιογραφίας. Ασχολείται με τη συγγραφή από τα παιδικά της χρόνια, συνήθεια που δεν εγκατέλειψε σε καμία φάση της ζωής της. Τα πρώτα της παραμύθια γράφτηκαν στην πέμπτη τάξη του δημοτικού. Από τότε συνέχισε να γράφει -κυρίως διηγήματα, παραμύθια και νεανικές ιστορίες- για τον εαυτό της και τους φίλους της, έχοντας συχνά βιωματικές αφετηρίες. Της αρέσουν οι απλοί άνθρωποι και οι καθημερινές ιστορίες, γι' αυτό και με κάθε αφορμή γίνεται αποδέκτης τέτοιων ιστοριών. Θα ήθελε να μη χαθεί καμία ιστορία, γιατί πιστεύει, όπως είπε κι ο αείμνηστος Ουμπέρτο Έκο, ότι "ψυχή είναι η μνήμη"!
