Τα νεοελληνικά σύμμεικτα του Μαρίνου Παπαδόπουλου-Βρετού (1828-1871) αναφέρονται στην αρχαιοελληνική ρίζα της νεοελληνικής γλώσσας και τη διαμόρφωσή της από τον Κοραή, στην επαναστατική κίνηση στη Μάνη υπό τον δούκα του Νεβέρ (1618/19), στην καταγωγή των Βλάχων και των Αλβανών, στα νεκρικά έθιμα και προλήψεις των Νεοελλήνων και την ομηρική τους καταγωγή, στον εποικισμό της Κορσικής από Μανιάτες (1673), στους κλεφταρματωλούς και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Ο Λευκάδιος λόγιος δημοσιεύει επίσης 33 νεοελληνικές παροιμίες και βιογραφεί επιφανείς Νεοέλληνες (τον Ιανό Λάσκαρη, τους πατριάρχες Κύριλλο Λούκαρη και Γρηγόριο Ε', τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον Ευγένιο Βούλγαρη, τον Νικηφόρο Θεοτόκη) και τους τελευταίους απογόνους των Παλαιολόγων, και σκιαγραφεί τις ταξιδιωτικές εντυπώσεις του από την Ιταλία (Νάπολη, Φλωρεντία, Πίζα και Βενετία).
Ο Μαρίνος Παπαδόπουλος Βρετός (Κέρκυρα 1828-Παρίσι 1871) ήταν γιος του βιβλιογράφου, λόγιου και διπλωµάτη Ανδρέα Παπαδόπουλου Βρετού. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του έζησε µεταξύ Ελλάδας και εξωτερικού, διατηρώντας πολύ στενές σχέσεις µε τον γαλλικό χώρο. Νοµοµαθής στις σπουδές του, βιοπορίστηκε αρχικά δηµοσιογραφώντας σε αθηναϊκά και γαλλικά έντυπα, ενώ, στη συνέχεια, ανέλαβε τη διεύθυνση της γαλλόγλωσσης εφηµερίδας Moniteur Grec (Αθήνα, 1855-1857) και ίδρυσε την επίσης γαλλόγλωσση εφηµερίδα Semaine Universelle (Βρυξέλλες, 1862-1863). Γνωστότερος όµως έγινε µε την έκδοση του ετήσιου περιοδικού Εθνικόν Ηµερολόγιον (Παρίσι, 1861-1871). Παράλληλα, διετέλεσε Γραµµατέας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στο Παρίσι (1863-1867), ενώ το 1868 διορίστηκε πρόξενος της Ελλάδας στο Λιβόρνο και το 1870 πρόξενος στη Μασσαλία. Το συγγραφικό του έργο είναι πολύ µεγάλο: δηµοσιογραφικά άρθρα για ελληνικά ζητήµατα σε ελληνικές και γαλλικές εφηµερίδες και περιοδικά, χρηστικές εκδόσεις µε διαλόγους στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά, τουριστικοί οδηγοί και λευκώµατα για την Αθήνα (στα ελληνικά και στα γαλλικά), ιστορικές, ιστοριοδιφικές και λαογραφικές µελέτες, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, µεταφράσεις από τα γαλλικά και τα ιταλικά πεζών και θεατρικών κειµένων, µεταπλάσεις σε πεζό αφηγηµατικό λόγο (στα γαλλικά και στα ελληνικά) ελληνικών δηµοτικών τραγουδιών και παραδόσεων κ.ά. Περισσότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το πρωτότυπο λογοτεχνικό του έργο. Η έρευνα έφερε στο φως έντεκα σύνομα και εκτενέστερα πεζά αφηγήματα δημοσιευμένα σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής: το απόκρυφο ηµιτελές µυθιστόρηµα "Ο πατροκατάρατος" (1845), το αποσπασµατικό επιστολικό µυθιστόρηµα "Μυθιστοριογράφος τις" (1848), και τα διηγήµατα ή εκτενέστερα αφηγήµατα "Ο Αρειάδης" (1848), "Ο κόσµος" (1848), "Ο εξωµότης" (1848), "Η υπνοβάτις. Επεισόδιον της εν Αθήναις διαµονής του Βύρωνος" (1849), "Το πρότυπον ο Σιλβέστρης" (1852), "Δύο τύποι περιηγητών εν Ελλάδι" (1867), "Αι αναµνήσεις µου" (1865/1868), "Ο Μαµµελούκος. Έρως προς κανάριον" (1870) και "Ελισάβετ ή Βίος Ελληνίδος" (1871). Στη λογοτεχνική του παραγωγή μπορούμε να προσθέσουμε και τη διασκευή και μετάπλαση σε πεζό αφηγηματικό λόγο αρκετών ελληνικών δημοτικών τραγουδιών, παραμυθιών και παραδόσεων (η μετάπλαση έγινε στα γαλλικά, και γνώρισε δύο εκδόσεις, το 1855 και το 1858. Ένα μικρό μέρος αποδόθηκε και στα ελληνικά σε ατόφια δημοτική γλώσσα).
