Με χλωμό και ονειρώδες πρόσωπο το έξυπνο και πρακτικό κορίτσι από την Omaha αντιμάχεται το κακό που το πολιορκεί καθηλώνοντας τον θεατή σε μια ταινία τρόμου που λάμπει σαν σπάνιο διαμάντι ανάμεσα σε αυτές του είδους της. Το “Rosemary’s baby” —γοτθικό, περίπλοκο, βραδυφλεγές— ξεχωρίζει χάρη στο σύγχρονο «πρόσωπό» του: ο τρόμος δεν ριζώνει σε κάποιο ομιχλώδες κάστρο των Καρπαθίων, αλλά σ´ ένα μοντέρνο νεοϋορκέζικο διαμέρισμα.
Ο Polanski διερευνώντας «τρόμους της ιστορίας» —τον εφιάλτη της αμερικανικής αστικής κουλτούρας, το τραύμα του καταδιωκόμενου ανθρώπου— αποτυπώνει κινηματογραφικά ένα σχόλιο για την προέλευση του κακού. Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να καταδείξει την κοινότοπη φύση του.
