Zyklon ή το πεπρωμένο

Το Zyklon είναι το προτελευταίο κείμενο μιας δωδεκαλογίας που ξεκίνησε με τους Καρχαρίες και καταλήγει με το Lacrimosa. Ξεκινά και καταλήγει με την -με "πραγματικούς" όρους μάταιη- προσπάθεια του ανθρώπου να ζήσει αληθινά. Πως όμως, ορίζεται το "αληθινά" σε έναν κόσμο όπου τα όρια δεν είναι, δεν μπορούν και δε θα είναι ποτέ (τουλάχιστον εκ πρώτης όψεως και ευτυχώς ίσως) σαφή; Ο επιπλέον περιορισμός των δυο μόνον ατόμων είναι ενδεικτικός μιας προσπάθειας εκκίνησης από τη βάση· το δίπολο (συνήθως, και εδώ) άνδρας - γυναίκα επιτρέπει την ανάλυση και ανάπτυξη συμπεριφορών κατ' εξοχήν αρχετυπικών. Με τα λόγια του Λουί Βαξ: η φρίκη και η αγάπη διαλύουν και ανασυνθέτουν την πραγματικότητα - αυτή είναι η φράση που μπορεί να συνοψίσει σχεδόν κάθε θεατρικό κείμενο του Θανάση Τριαρίδη μέχρι τώρα. Καθώς η έννοια της πραγματικότητας είναι δύσκολο να οριστεί, γίνεται προσπάθεια να περιοριστεί ο αριθμός των εμπλεκόμενων μερών προκειμένου να περιοριστεί και ο αριθμός των "πραγματικοτήτων" που μπορούν να προκύψουν. Κάθε χαρακτήρας στο έργο τούτο, προσπαθεί στο όνομα της αγάπης, να ανασυστήσει μια (ιδεατή και ιδανική) πραγματικότητα, πάνω στα συντρίμμια εκείνης που διέλυσε η φρίκη...