Κι έφτασε στο επίμαχο σημείο που τον είχε ταράξει. Του έγραφε επί λέξει: "... Καλέ μου φίλε, καθόμουν χτες σε ένα παγκάκι στο μεγάλο πάρκο, που είναι δυο βήματα πιο πέρα από το σπίτι μου. Πάνω μου μια τεράστια καστανιά. Άκουσα ένα τιτίβισμα πουλιού, πάνω ψηλά στα κλαδιά του δέντρου. Σήκωσα το βλέμμα μου κατά κει κι εκείνη τη στιγμή είχα εσένα στο μυαλό μου, ονειρευόμουν το γλυκό, καθάριο σου πρόσωπο κι εκείνη ακριβώς τη στιγμή μια χοντρή κουτσουλιά πασάλειψε το μέτωπο μου! Θεέ μου, σκέφτηκα, πόσο μάταιος είναι ο κόσμος! Για αυτό καλέ μου Νεοκλή, βρες κάτι καλύτερο από μένα. Θα χαρώ πολύ να μου γράψεις κάτι τέτοιο! Είναι δε πολύ πιθανόν να συμβεί και σε μένα το ίδιο...". Δεν διάβασε πιο κάτω. Έκλεισε το γράμμα και το απίθωσε πάνω στο τραπεζάκι. Σηκώθηκε έκανε μια-δυο βόλτες κι αναστέναξε βαθιά...
Ο Σωτήρης Γυφτάκης γεννήθηκε στο Ραφτόπουλο Μεσσηνίας. Σπούδασε στη Γερμανία φιλοσοφία και παιδαγωγικά. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ίδρυσε φροντιστήριο ξένων γλωσσών στην Καλαμάτα (1966 - 1982). Υπηρέτησε ως προϊστάμενος του Γραφείου Τύπου και μορφωτικός ακόλουθος στην Ελληνική Πρεσβεία στην Πράγα.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '90 μοιράζει το χρόνο του μεταξύ Πολωνίας και Ελλάδος. Άρχισε να γράφει από τα μαθητικά του χρόνια, ουσιαστικά, όμως, σοβαρά καταπιάστηκε με το γράψιμο το 1996, ευρισκόμενος στην Πολωνία. Ασχολήθηκε περισσότερο με τη μελέτη και τη μετάφραση ποίησης ποιητών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να γράφει μυθιστορήματα, θεατρικά, δοκίμια, επιφυλλίδες και διηγήματα.
Ελάχιστα από τα έργα του έχουν εκδοθεί.
Είναι μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών, στην οποία υπήρξε αντιπρόεδρος του Πειθαρχικού Συμβουλίου και της Επιτροπής Κρίσης Ν. Μελών.
Συνεργάστηκε με επαρχιακές εφημερίδες και περιοδικά κατά καιρούς.
