Παρατηρούσα τον πόνο να σιμώνει το σώμα σου, Να γίνεται ένα άλλο εσύ Καταπίνοντας τη γλώσσα μου. Φαύλες υπάρξεις που έμελλε να χαθούν την ίδια μέρα Μοιραζόμαστε πληγές στο όνομα μιας κοινής συμφοράς.
Δέσμιοι στην τρέλα περιμένουμε Το ανώτερο φρόνημα Που δεν έρχεται ποτέ.
Μένουμε μια ζωή διψασμένοι, Ενώ η πηγή είμαστε εμείς.
