Ο "Αδελφός του προηγουμένου" (Βραβείο Medicis για το δοκίμιο 2006) δεν είναι κλασικό δοκίμιο. Ο Ζαν-Μπερτράν Πονταλίς και εδώ, όπως στα "Παράθυρα", εμπιστεύεται περισσότερο την "ονειρευόμενη σκέψη" από ό,τι τον κυριαρχημένο λόγο. Ιστορίες με ζευγάρια αδελφών από μυθιστορήματα, βιογραφίες και διηγήσεις με πρωταρχική αναφορά τον Κάιν και τον Άβελ.Έριδες, άλυτες διαφορές και αδελφοκτόνες συγκρούσεις, μίση και πάθη διαπλέκονται με προσωπικές αναμνήσεις, αυτοβιογραφικά στοιχεία, στιγμές αυτοανάλυσης και στοχαστικές παρατηρήσεις. Όλα δοσμένα με απλότητα ύφους, αυθορμησία γραφής και βαθύτητα σκέψης. Μήπως το χαρακτηριστικό κάθε αδελφού δεν είναι να απογοητεύει τον αδελφό του; Δεν υπάρχει ιδανικός αδελφός, όπως δεν υπάρχει ιδανική μητέρα. Πόσο μάλλον που και αυτή ανήκει "εξ αδιαιρέτου" και στα δύο αδέλφια. Η αδελφική αγάπη συνυπάρχει απαρχής με την έχθρα, τη ζήλια, τον ανταγωνισμό. Και τι ειρωνεία τραγική! Το μίσος, που διαχωρίζει αυτούς τους ομοίους, επιτρέπει και την τελική τους συναδέλφωση, εφόσον δεχθούν τη διαφορετικότητά τους. Σαν αληθινοί αδελφοί.
"Δεν πιστεύω στην αδελφοσύνη, στην εγγενή αδελφοσύνη, αμφιβάλλω αν μπορεί να υπάρξει αδελφική κοινότητα. Πιστεύω όμως στη συναδέλφωση", επιμένει ο Πονταλίς.
Το βιβλίο αυτό είναι μια διερεύνηση του αδελφικού δεσμού στις θεμελιωτικές και καταστροφικές παραλλαγές του, όπως τις συναντάμε στη ζωή, στο μύθο, στη λογοτεχνία και την ιστορία. Συνάμα είναι και μια άλλη ανάγνωση του Φρόυντ, στο φως της γνώσης που προσφέρουν -με τρόπο μοναδικό στον Πονταλίς- οι σχέσεις του με τους φιλοσόφους, τους λογοτέχνες και τους αναλυόμενούς του.
Ο Ζαν - Μπερτράν Πονταλίς γεννήθηκε στο Παρίσι το 1924. Ψυχαναλυτής και άνθρωπος των γραμμάτων (agrege φιλοσοφίας, διδάκτωρ ψυχολογίας, διευθυντής ερευνών στο εθνικό Ίδρυμα Ερευνών της Γαλλίας), δοκιμιογράφος και μυθιστοριογράφος, διευθυντής και επιμελητής εκδοτικών σειρών στον οίκο Gallimard, βασικός συντελεστής στη μετάφραση του φροϋδικού έργου στα γαλλικά, μισόν αιώνα τώρα βρίσκεται στο επίκεντρο της διανοητικής και ψυχαναλυτικής ζωής στη Γαλλία.
Αναλυόμενος του Λακάν, ο Πονταλίς συνδέθηκε στενά με τον Μερλώ-Ποντύ και τον Σαρτρ. Αποτελεί κεντρική μορφή στην ιστορία του γαλλικού ψυχαναλυτικού κινήματος και στις εξελίξεις που οδήγησαν, μετά τη ρήξη με τον Λακάν, στην ίδρυση της Ψυχαναλυτικής Ένωσης Γαλλίας (Α.Ρ.F.) το 1964, όπου διετέλεσε γραμματέας και πρόεδρος. Η διεθνής απήχηση του έργου του οφείλεται κυρίως στο ιστορικό, πλέον, "Λεξιλόγιο της ψυχανάλυσης" (1967), το οποίο συνέγραψε με τον Ζαν Λαπλάνς, αλλά και στην έκδοση της περίφημης "Nouvelle revue de psychanalyse" (1970-1994), που την διηύθυνε μέχρι το τέλος της. Το αυτοβιογραφικό του έργο "Η αγάπη των απαρχών" (βραβείο Femina-Vacaresco) έχει μεταφραστεί σε πέντε γλώσσες. Ο Ζαν - Μπερτράν Πονταλίς τιμήθηκε το 2006 με το Βραβείο Medicis για το βιβλίο του "Frere du precedent" (Αδελφός του προηγουμένου"]. Πέθανε στις 15 Ιανουαρίου του 2013.
Μη Διαθέσιμο
