Αθήνηθεν

«Όλοι Αθηναίοι»:
Όλοι υπήρξαμε κάποτε και αρχαίοι και Αθηναίοι,
διεκδικούμε μια θέση θεωρείου στο παρελθόν
όπως το δηλώνουν τα μαξιμαλιστικά βαφτιστικά
«Άλκης», «Αλκμήνη», «Άλκηστις», «είπα στην Άλκηστις»
που σκεπάζουν την Μπαστουνοβλαχία
την ενδιάμεση μετά τα μεγαλεία·
αν σε πρόσφατο αιώνα είχαν ζήσει εδώ
δύο συνονόματοι, ο ένας μητροπολίτης κι ο άλλος καροποιός,
εμείς αισθανόμαστε απευθείας μακρανεψιοί του μητροπολίτη:
κανενός ο παππούς δεν βοσκούσε τις αίγες στη Βροσίνα,
κανενός δεν έβγαινε στην Στυλίδα με την ψαρόβαρκα,
κανένας προπάππος δεν έστρωνε ράγες στην Αριζόνα,
όλοι στα ριζά του Ερεχθείου είδαμε το φως.