Ακατάλυτος

Πώς να επιστρέψουμε ξανά
στον ίδιο χώρο μόνοι;
Κρεμάλες θα γνέφουν οι κρεμάστρες μας
και οι καθρέφτες, πρόσωπα σκυθρωπά
θα μας κοιτάζουν απορημένα.
Χέρια απειλητικά τα φώτα από το ταβάνι.
Θα σκύβουμε τα μάτια μας ταπεινά και φοβισμένα.
Θα ’ναι τα σώματά μας κουφάρια έρημα
και οι ψυχές μας θα δραπετεύουν
από τα παράθυρα τα ανοιγμένα.
Πώς να επιστρέψουμε ξανά;
Θα σκαλώνουν οι αναμνήσεις στους αρμούς
και τραβώντας τες υπόκωφους θα βγάζουν ήχους.
Θα αναπηδούν στιγμές στο πάτωμα
και παρδαλούς θα βάφουνε τους τοίχους.
Πώς να επιστρέψουμε ξανά στα ίδια όνειρα
με προδομένους στίχους;