Άλλη μια επιστροφή: Ταξίδι στο Λουγκάνο

Αν κάποτε θελήσεις να περιπλανηθείς στου υποκόσμου τα σοκάκια, φρόντισε να συνοδεύεσαι από συντρόφους έμπειρους και αιχμηρούς. Οι "ιχνηλάτες" είναι απαραίτητοι σε κάθε ταξίδι, πόσω μάλλον σ' εκείνο που καταλήγει στην υπόγεια συνοικία των ναρκωτικών και της επαγγελματικής τους διακίνησης. Πάντως ο ήρωας του συγκεκριμένου βιβλίου δεν δείχνει να ανησυχεί και πολύ, ενώ μας διαβεβαιώνει πως αναλαμβάνει κάθε ευθύνη για την ξενάγηση: "Είμαι ο Boy και σε καλωσορίζω στον κόσμο μου, εδώ που όλα πωλούνται και αγοράζονται, ακριβώς όπως και στον δικό σου. Έλα μαζί μου και μην φοβάσαι τίποτα, δες την ουσία μας, μην σε τρομάζουν οι λεζάντες. Πάμε στην πιάτσα να σου γνωρίσω τ' αδέρφια μου -μας περιμένουν, θέλω να μάθεις για εμάς, να νιώσεις, να δεις τη γυμνή αλήθεια μας με τα δικά σου μάτια, χωρίς καθωσπρεπιστικά φίλτρα και υποκινούμενες προπαγάνδες, θα βολτάρουμε στο Λουγκάνο, εγώ κι εσύ, παρέα με την Αριστοκρατική Αλητεία, λιώμα στο πιόμα όπως πάντα. Είμαι ο Boy, ο νταλαβεριτζής της γειτονιάς σου, εμπιστεύσου με! Η Τέχνη μας είναι να παράγουμε ζωή κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ." Χαμογελώ! Ο Άλεξ σκαρφαλώνει το λόφο του Monte Bre πάνω απ' το Λουγκάνο, οδηγώντας το station προς το σπίτι κι εγώ νιώθω ότι βρίσκομαι στο σωστό δρόμο. Χαμογελώ διότι όταν κάποιος ομοιοπαθής -ποινικά κολάσιμος- ομοϊδεάτης με ξεσηκώνει για καινούργιες περιπέτειες, το 'χω για καλό σημάδι. Ξέρω πως στο τέλος θα τα κάνουμε πάλι όλα πουτάνα και γουστάρω προκαταβολικά. Περασμένα μεσάνυχτα, αρχές Δεκέμβρη κι εμείς ευτυχώς, ούτε μυαλό βάλαμε ακόμα, ούτε γραβάτες και με τη βοήθεια των θεών, εύχομαι να παραμείνουμε ακριβώς αυτό που πάντα ήμασταν. Εμείς της γης οι κολασμένοι!