Ένα αλώνι! Αυτό είναι η ψυχή! Μια θημωνιά από σκέψεις, συναισθήματα, ανησυχίες, φόβους, αδυναμίες κι εμείς σαν τον Αλωνάρη, που ξέρει καλά να διαχωρίζει τον καρπό από τα στάχυα, καλούμαστε να διακρίνουμε την ομορφιά από την ασχήμια, την απλότητα από την υπερβολή, το σωστό από το λάθος, το αυθόρμητο από το επιτηδευμένο.
Στην προσπάθεια αυτή, δεν είναι λίγες οι φορές, που η ψυχή μας επιδίδεται σε μια σκληρή αναμέτρηση με την αμφισβήτηση, την αμφιβολία ή την άγνοια. Άλλοτε δικαιώνεται, άλλοτε όχι.
Υπάρχουν όμως κι εκείνες οι αδύναμες στιγμές, που λακίζει, οργίζεται, χάνει τον δρόμο της, περιπλανώμενη στα σκοτάδια της ματαιοδοξίας της.
Τότε, μας καθηλώνει η αποτυχία, μας συνεπαίρνει η απογοήτευση, μας κατατροπώνει η θλίψη και καταλήγουμε να γινόμαστε εμείς το αλώνι κι Αλωνάρης η ψυχή…
