"...Σας δίνω όρκο, πως εγώ, που έφυγα μονός απ' το στρατόπεδο, βρέθηκα ξαφνικά διπλός στη Θήβα, πως με αντίκρισα εδώ με γουρλωμένα μάτια, πως ο Εγώ που τώρα στέκεται μπροστά σας, πτώμα απ' την κούραση κι από την πείνα, βρήκε τον άλλο Εγώ, που βγήκε απ' το σπίτι φρέσκος-φρέσκος κι ήταν θηρίο ανήμερο· πως και οι δύο αυτοί Εγώ, γεμάτοι ζήλο να εκτελέσουν ο καθένας χωριστά τη διαταγή σας, αμέσως έστησαν καυγά, ώσπου ο Εγώ εγώ αναγκάστηκε να καταφύγει πάλι στο στρατόπεδο, γιατί φέρθηκε ανόητα, σα γάιδαρος."
Αναγνωρισμένος σήμερα ως ο πιο "σύγχρονος" και πιο πολυδιάστατος Γερμανός κλασικός δραματουργός και ως ο συγγραφέας οκτώ αριστουργηματικών διηγημάτων, ο Heinrich von Kleist (Χάινριχ φον Κλάιστ) δεν είδε παρά μόνο ένα από τα έργα του στη σκηνή και η κακή φήμη τον κυνηγούσε σχεδόν μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, κυρίως λόγω της σκανδαλώδους αυτοκτονίας του.
Από το θριαμβευτικό ανέβασμα του "Πρίγκιπα του Χόμπουργκ" από τον Ζαν Βιλάρ το 1951, τα έργα του Κλάιστ έπαιρναν όλο και περισσότερο τα πρωτεία στη σκηνική παρουσίαση των κλασικών γερμανικών έργων.
