Η ανθολογία των Αρχαίων Λυρικών απασχόλησε μεταφραστικά τον επιμελητή-μεταφραστή Θανάση Παπαθανασόπουλο περίπου για διάστημα τριάντα ετών.
Στο πρώτο μέρος της περιέχει ποιήματα δεκαεπτά ποιητών της αρχαϊκής και της αρχαίας (των κλασικών χρόνων) περιόδου. Αυτή είναι και η ωριμότερη περίοδος του λυρικού λόγου.
Στο δεύτερο μέρος της, περιέχει κυρίως επιγράμματα από τη λεγόμενη ελληνική ανθολογία. Ανθολογούνται είκοσι ποιητές από τους αντιπροσωπευτικότερους του επιγραμματικού λόγου.
Από τον Αλκαίο στον Ησίοδο και απ' τη Σαπφώ στο Σοφοκλή, ο Θανάσης Παπαθανασόπουλος με το μεταφραστικό του πόνημα αναδεικνύει τον πλούτο και τη σπουδαιότητα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας.
Ανθολογούνται οι: Αλκαίος, Αντίπατρος ο Σιδώνιος, Ανύτη, Αρχίλοχος ο Πάριος, Βακχυλίδης, Βιάνωρ, Ερατοσθένης ο Σχολαστικός, Ηράκλειτος ο Εφέσιος, Ησίοδος, Θέογνις, Θεόκριτος, Ίβυκος, Καλλικτήρ, Καλλίμαχος, Λουκίλιος, Μακεδόνιος Υπατικός, Μελέαγρος, Μίμνερμος, Νίκαρχος, Ξενοφάνης, Παλλάδας, Παύλος Σιλεντιάριος, Πίνδαρος, Πλάτων, Ποσείδιππος, Πυθαγόρας, Ρουφίνος, Σαπφώ, Σημωνίδης ο Αμοργινός, Σιμωνίδης ο Κείος, Σκυθινός, Σόλων, Σοφοκλής, Στράτων, Τυρταίος, Φιλήτας ο Σάμιος, Φίλιππος ο Θεσσαλονικέας.
