Το Αντίστροφον Λεξικόν της νέας Ελληνικής γλώσσης του Γ. Κουρμούλη είναι το πρώτο λεξικό αυτού του είδους στην Ελληνική βιβλιογραφία. Σ' αυτό οι λέξεις κατατάσσονται με βάση όχι το πρώτο γράμμα, δηλαδή κατά την ευθεία αλφαβητική τάξη τους, αλλά αντίθετα, με βάση το τελευταίο γράμμα τους και κατά την αντίστροφη φορά τους από δεξιά προς τα αριστερά. Έτσι π.χ. οι λέξεις αντιστρέφω, αντιστροφή, αντίστροφα κατατάσσονται η πρώτη στο ω, η δεύτερη στο η και η τρίτη στο α.
Ο χρήστης του λεξικού αυτού θα αντιληφθεί ότι η κάθε λέξη της γλώσσας μας δεν είναι μεμονωμένη, αλλά, μαζί με άλλες που σχηματίζονται κατά τον ίδιο τρόπο, ανήκει σε ορισμένο γραμματικό σύστημα. Η
κατά τον αντίστροφο αυτόν τρόπο εξέταση του λεκτικού θησαυρού της γλώσσας μας στηρίζεται στην πλήρη εποπτεία του σχηματισμού και της παραγωγής των διαφόρων ληκτικών συστημάτων, τα οποία είναι κυρίως δεύτερα συνθετικά λέξεων, τέρματα, επιθήματα, μορφώματα και παραγωγικές καταλήξεις. Η συγκέντρωση των λέξεων στο σύστημα που ανήκουν παρέχει διδακτική εποπτεία της ποικιλίας των διαφόρων συστημάτων αλλά και της ετυμολογίας και της σημασίας τους, δεδομένου ότι τέρματα, επιθήματα και καταλήξεις είναι και φορείς εννοιών.
Στα παραρτήματα, στο τέλος του Λεξικού, παρατίθενται, εκτός των άλλων, αναλυτικοί πίνακες με τους αριθμούς των λέξεων τις οποίες εμφανίζει το κάθε σύστημα στην αρχαία γλώσσα και ο αντίστοιχος αριθμός λέξεων του συστήματος στη νέα γλώσσα, πού, είτε μας έχουν παραδοθεί απευθείας από την αρχαία (παραδοθείσαι), είτε είναι δημιουργήματα της νέας ελληνικής (νεόπλαστοι).
Ο Γεώργιος Κουρμούλης (1907-1977) υπήρξε καθηγητής της Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών από το 1949 μέχρι του θανάτου του. Σπούδασε συγκριτική γλωσσολογία στη Βιέννη, Βερολίνο, Λειψία και Μόναχο, και δημοσίευσε πολλά έργα και μελέτες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά.
