Ένας από τους πρώτους που άρθρωσε κινηματογραφικό λόγο για τον κινηματογράφο στην Ελλάδα, ένας από τους πρωτοπόρους της κινηματογραφικής κριτικής με τον τρόπο που την (ανα)γνωρίζουμε σήμερα, ο Αντώνης Μοσχοβάκης έφυγε φέτος από κοντά μας πλήρης ημερών και έργου.
Από τη δεκαετία του 1950 και για περισσότερα από τριάντα χρόνια, τα κείμενά του υπήρξαν όχι μόνο οδηγός για ολόκληρες γενιές κινηματογραφόφιλων, αλλά την ίδια στιγμή αποτέλεσαν αξιοπρόσεκτα δείγματα μιας νέας αντίληψης για την κριτική που αντιμετώπιζε τις ταινίες σαν ολοκληρωμένα και σημαντικά καλλιτεχνικά έργα, θέτοντας τα θεμέλια για μια διαφορετική θεώρηση του κινηματογράφου στη χώρα μας. [...]
Εδώ και αρκετά χρόνια δεν δημοσιογραφούσε πια. Ωστόσο, σε αυτό το διάστημα, χάρισε στο Φεστιβάλ και στις εκδόσεις του εξαιρετικά κείμενα, δείγματα της ωριμότητας της γραφής του. Κι αυτό γιατί η αγάπη του για τον κινηματογράφο παρέμενε το ίδιο δυνατή, το αισθητήριό του πάντα οξυμένο και η κρίση του πάντα σχεδόν ορθή. Αυτές οι αρετές του πνεύματός του παραμένουν ζωντανές στα γραπτά του και αξίζει, νομίζω, να επανεκτιμηθούν όχι μόνο από ένα ευρύτερο κοινό, αλλά κυρίως από τους συναδέλφους του και τους ανθρώπους του χώρου που αναμφίβολα έχουν πολλά να αποκομίσουν από το ήθος και το πνεύμα αυτού του εξαιρετικού εργάτη του σινεμά.
(από τον πρόλογο της Δέσποινας Μουζάκη)
Ο τόμος αποτελείται από 33 επιλεγμένα κείμενα του Αντώνη Μοσχοβάκη από την έκδοση της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου "Σινεπιλογή" (1994), μια επιτομή των μέχρι τότε δημοσιευμένων κριτικών του .
