Έτσι λοιπόν, ενώ η ίδια η κοινωνική εξέλιξη κάτω απ' την ασταμάτητη πίεση οικονομικο-ιστορικών νόμων συντελεί στην απελευθέρωση του ανθρώπινου Εγώ στην εσωτερικότητά του, είναι αυτή η ίδια που του βάζει φραγμούς στη χρήση αυτής του της νεοαποχτημένης ελευθερίας του. Δηλαδή είναι η ίδια όχι με την έννοια της εξελίξεως, αλλά με την έννοια της εσωτερικής κοινωνικής δομής. Γιατί αυτή η κοινωνική δομή όντας στη βάση της και την ουσία της ταξικής, προκαλεί από μόνη της και βαθαίνει ακόμη περισσότερο την αντίθεση ανάμεσα σ ένα Εγώ απελεύθερο εσωτερικά και πολιορκημένο και καταπιεσμένο εξωτερικά. Και η αντίθεση αυτή παρουσιάζεται σαν οικονομικό-παραγωγικό γεγονός, σαν πολιτική πραγματικότητα, σα συνειδησιακή διάσταση, σα γλωσσικό-εκπαιδευτικό πρόβλημα, σαν ηθικό-θρησκευτικό φαινόμενο, σαν πρόβλημα κουλτούρας και ιδεολογίας.
Διδάκτωρ ψυχιατρικής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Υπότροφος της Γαλλικής κυβέρνησης. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Νοσοκομείο των Παρισίων Saint-Anne, με πρόσκληση του διάσημου Γάλλου Henrie Ey το 1959. Διέκοψε την ακαδημαϊκή του καριέρα για πολιτικούς λόγους. Έγραψε 32 βιβλία ψυχολογίας και 4 ψυχολογικά μυθιστορήματα, έχουν εκδοθεί 26 και αναμένονται τα υπόλοιπα. Το 1943-45 πήρε μέρος στην εθνική αντίσταση και ήταν μέλος του προεδρείου της ΕΠΟΝ Θεσσαλονίκης. Το 1942-52 ήταν εξόριστος στη Φολέγανδρο, Ικαρία, Μακρόνησο. Το 1959-99 δούλεψε σαν ψυχίατρος. Εφάρμοσε τον ιστορικό-διαλεκτικό υλισμό στην ψυχολογία-ψυχοπαθολογία. Ήταν υπεύθυνος, Απρίλιος 1993-95, στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Θεσσαλονίκης, και έκανε 100 εκπομπές μιας ώρας, σαν ένα λαϊκό πανεπιστήμιο ψυχολογίας.
