Η κρατική φαυλότητα δεν είναι μια σκέψη ή αναφορά της μελέτης, είναι δάνειο από την διαχρονική πολιτική ορολογία.
Το κράτος έχει εκ δομής κατασκευάσει την παραγωγή ακρισίας στην λεγεώνα των πολιτικών οπαδών, αξιωματούχων κυρίως του συστήματος, ήτοι "κλητήρες" που γίνονται "στρατηγοί", και όταν κάποιος αμφισβητεί το κράτος, τον θεωρούν μη Έλληνα λες και αυτοί οι υποτελείς και ίσως ξενόδουλοι έχουν δεδομένη ταυτότητα.
Δομικά δηλαδή παντού, σε όλους του τομείς της δημόσιας ζωής, συναντάμε την φαυλότητα και το άθλιον και είναι κάτι το οποίο το αναφέρουν διαχρονικά στην κάθε εποχή, όσοι ελάχιστοι αγωνίζονται για ένα τίμιο κράτος που να σέβεται την κοινωνία.
Οι εφευρέτες του χρονοντούλαπου της ιστορίας κατέληξαν να είναι απατεώνες και κλέφτες είτε να μην μπορούν να δουν τους συναδέλφους και την ατιμία τους.
Η επικατάρατος "Δεξιά" ανήλθε στην εξουσία και πάλι, από τον "αγώνα" των τρισκατάρατων αυτόκλητων προδεφτικών και οι υποδομές παραμένουν αναλλοίωτες στον χρόνο της εκ δομής κατάντιας.
Ενδεικτικά αναφέρεται η περίπτωση υποτιθέμενης κοινωφελούς, στο παρελθόν κρατικής επιχείρησης, σχετικά με το θέμα ανυπαρξίας υποδομών και εξυπηρέτησης το οποίο θα πρέπει να το κατανοήσουν οι ξένοι υπεύθυνοι, αν υπάρχουν.
Η μελέτη είναι μια παρακαταθήκη για τον κάθε τίμιο νέο, ως θεματοφύλακα των Εθνικών και Χριστιανικών αξιών.
