Η λυρική ποίηση εμφανίζεται παράλληλα με την επική ποιητική παραγωγή. Αρχικά, συνοδεύει εκδηλώσεις της καθημερινής ζωής, όπως είναι η εργασία, οι γαμήλιες τελετές ή οι λατρευτικές συνάξεις. Η παράλληλη αυτή ύπαρξη των δύο γενών, του έπους και της λυρικής ποίησης, μαρτυρείται και από το έπος, που μας παρέχει αρκετά δείγματα λυρικής ποίησης, όπως είναι ο παιάνας που ψάλλεται προς τιμή του Απόλλωνα, το τραγούδι με το οποίο τιμούν την αδελφή του Απόλλωνα οι κοπέλες, ένας υμέναιος και οι θρήνοι για τον Πάτροκλο και τον Έκτορα. Τα δύο γένη συνυπάρχουν, αλλά προηγείται η τελειοποίηση και επομένως η επικράτηση του έπους. Σταδιακά η νέα ποιητική μορφή αναπτύσσεται και μάλιστα ανταγωνιστικά προς το κυρίαρχο έπος, για να επικρατήσει κατά τον 7ο και 6ο αιώνα, καθώς τότε ακριβώς υποχωρεί η επική δημιουργία. [...]
(από την εισαγωγή του βιβλίου)
Η Χρύσα Αλεξοπούλου γεννήθηκε το 1955 στην Αμαλιάδα Ηλείας. Σπούδασε κλασική φιλολογία στην Αθήνα, παρακολούθησε μεταπτυχιακές σπουδές για το αρχαίο δράμα στη Γερμανία και είναι διδάκτωρ της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει υπηρετήσει ως καθηγήτρια στη δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και από το 2002 διδάσκει ελληνική γλώσσα και πολιτισμό στο Πανεπιστήμιο του Άαχεν στη Γερμανία. Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά.
