Ο "Αποχαιρετισμός στον λόγο" απευθύνει μια ρωμαλέα πρόκληση στον επιστημονικό ορθολογισμό που υπόκειται στα δυτικά ιδεώδη της "προόδου" και της "ανάπτυξης" των οποίων οι ολέθριες συνέπειες αναγνωρίζονται πλέον ευρέως. Τα δοκίμια αυτού του βιβλίου, παρά την ποικιλία τους ως προς τα θέματα και τις αφορμές για τις οποίες γράφτηκαν, έχουν συνεπή φιλοσοφικό στόχο. Ο Φεγεράμπεντ, είτε εξετάζει την ελληνική τέχνη και σκέψη, είτε υπερασπίζεται την Εκκλησία στη διαμάχη της με τον Γαλιλαίο, είτε ερευνά την εξέλιξη της κβαντικής φυσικής, είτε εκθέτει τον δογματισμό του Καρλ Πόππερ, προβάλλει μια ιστοριστική και σχετικιστική αντίληψη για τις επιστήμες. Η επίκληση του Λόγου, όπως επιμένει, είναι κενολογία και πρέπει να την αντικαταστήσουμε με μια αντίληψη της επιστήμης που να την υπάγει στις ανάγκες των πολιτών και των κοινωνιών. Προκλητικός, πολεμικός και με αυστηρή επιχειρηματολογία, ο "Αποχαιρετισμός στον λόγο" θα εξοργίσει τους επικριτές του Φεγεράμπεντ και θα καταευχαριστήσει τους πολλούς που συμφωνούν μαζί του.
